Eergisteren is ons Duitse huis in de verkoop gegaan. En daarmee is het spel op de wagen. In de kerstvakantie hebben we de knoop doorgehakt en de weken erna waren we druk bezig om het huis toonbaar en opgeruimd te krijgen. En nu gaan we kijken wat er gebeurt.
We hebben nooit bewust ervoor gekozen om in Duitsland te gaan wonen. Het was een toevalstreffer, dankzij de ouders van Marion. Die gingen in 1999 fietsend boodschappen doen aan de andere kant van de grens en zagen een grappig leegstaand huis met een vaag bord in de tuin. Het was oud (uit 1937) en vol met gebreken. Maar het voelde goed en paste binnen het budget.
Daarna heb ik vier jaar lang elke vrijdagmiddag en de hele zaterdag geklust. Daar had ik 0 ervaring in, maar het Pippi Langkous-motto (“nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het kan”) past me als een jas. Ik kreeg opdrachten en instructies van onze beun Nol en begon dan gewoon. Funderingen leggen voor de aanbouw, keuken en badkamer slopen en herbouwen, nachtstroomkachels eruit halen en verkopen aan krakers in Kleve, tuin-metamorfose enz. Ook een maand bezig geweest met een pneumatische drilboor en slijptollen om het pantserbeton van het garage dak af te pellen. Dat was best link.
Het waren de jaren voordat we Rosamar in Spanje kochten en we genoten optimaal van de heerlijke binnenruimte, de grote tuin en de vrije ligging. Ik had weleens bonje met mijn Duitse buurman Hermann, maar die koos Eier für sein Geld en verhuisde na 10 jaar naar een dorp verderop. Holland-Deutschland 1-0. Het voordeel van Duitse buren is dat er altijd afstand blijft. Je spreekt elkaar buiten, let een beetje op elkaars huis, maar je hoeft niet bang te zijn voor een straatBBQ. Ik denk dat er niet eens een Duits woord voor te vinden is.
Bijna elk weekend als de meiden er waren, kwamen vooral neefjes en nichtjes logeren en was het een doorlopend kinderfeest. Ons Duitse tuinhuis was voor volwassen verboden gebied en regelmatig kwamen de schuimbellen van de trap af als ons bubbelbad overstroomde door de jeugdbende. Legendarisch was ook de jaarlijkse Carnavals-optocht. Traditioneel kwam de hele familie dan bij ons frühstücken om daarna met vuilniszakken en omgekeerde paraplus het snoep op te vangen. De stoet kwam drie keer voorbij en dat leverde genoeg zoete meuk op tot aan het volgende jaar.
In 2009 hebben we het huis al een keer te koop gezet. We wilden terug naar Nijmegen, zodat de meiden makkelijker zelf konden komen en gaan wanneer ze wilden. We tekenden voor een nieuwbouw-appartement, hoopten het Duitse huis makkelijk te verkopen en nog vaker naar Spanje te gaan. Maar gaandeweg kwamen we erachter dat het te vroeg was. We konden onder de aankoop van het appartement uit, haalden de Duitse stulp uit de verkoop en gingen verder waar we gebleven waren.
De afgelopen jaren werd het leven in twee huizen steeds lastiger te combineren, zeker in de maanden dat Marion in Spanje is. En nu we ook in de winters vooral veel naar Malaga/Torremolinos verkassen, willen we eigenlijk van een stuk ballast af. Minder werk aan huizen en tuinen, meer tijd voor ontspannen en relaxen. Deur dicht trekken en geen zorgen hoe je je woonplek aantreft als je terug komt. En dan is Duitsland de logische afvaller, want ons doel zal toch zijn om definitief in Spanje te gaan wonen als de tijd rijp is.
Er is één voordeel; we hebben geen haast en ook geen druk omdat we iets anders hebben gekocht of willen gaan kopen. Het kan zomaar lang duren. Maar als er zich volgende week een koper meldt die er per 1 april in wil, zijn we weg. Moeten we nog wel aan de bak om 22 jaar verzamelwoede terug te brengen naar het hoognodige. Dus als het zover is, meld ik me hier voor verhuishulp, leegstaande vakantiehuisjes en marktplaatstips. Geen probleem toch? (-3). We zijn toe aan de volgende fase van ons leven en daar past minder bezit bij. Met een beetje mazzel kunnen we dit jaar een Auf Wieder Schnitzel Fest geven. Vind je het leuk om erbij te zijn? Deel dan deze link : Huis te Koop
Es geht los!
