Het was een tijdje stil aan deze kant. Na onze trip door Noord-Spanje in september moesten we onze reiskriebels even onderdrukken. Een weekendje Malaga, meer zat er niet in. Maar gelukkig valt er weer wat te melden.
Er zijn nog maar weinig wintervluchten naar ‘ons’ Girona, dus werd het zoeken naar alternatieven. Vorig jaar kwam Talinn verrassend uit de hoge hoed en genoten we van een heerlijk weekend in het Anton Pieck-plaatsje. De shortlist bestond dit jaar uit Amman, Kiev of Rabat. Amman viel af omdat een trip naar Jordanië niet zonder een bezoek aan Petra kan en daar was een lang weekend net tekort voor. Na een blik op de Weerradar viel Kiev af. Oekraïne komt bij beter weer aan de beurt.
De keuze viel dus op Rabat, hoofdstad van Marokko en één van de vier koningssteden. In Marrakech hadden we ons huwelijksreis(je)doorgebracht, toen irriteerde het opdringerige gedrag van ‘kijken-kijken-niet kopen’ mij enorm. Ik was dus voorbereid op drukte, chaos en herrie. Maar op het vliegveld, in de taxi, op straat, in de souk; alles is vriendelijk, rustig en relaxed. Voor Arabische begrippen dan hè, het is geen Emmen.
Marion had een authentieke Riad als hotel geboekt, midden in de autovrije Medina (oude ommuurde stadscentrum). Bovenop het dak ligt onze kamer met spectaculair dakterras. Voor onze badkamer moeten wel even de patio oversteken, maar behalve koude voeten bij een nachtelijke toiletstop is het zeer comfortabel.
Door de late aankomst en vertraging (weer die stakende K*t-Fransen) holden we naar de eetstraat van de Medina om onze honger nog te kunnen stillen. Alles leefde en bruisde nog volop om 23.00 uur en dus was de maag snel gevuld. Jammer dat er geen koud biertje en fris wijntje bij kan worden geserveerd, maar Marokko is strict alcholvrij. Alleen in de bars van de luxe hotels wordt het oogluikend toegestaan. Het wordt dus een driedaagse vruchtsappen-kuur.
Vroeg in ochtend doken we de Kasba Oudaya in, een beroemd fort uit de 12e eeuw. Veel pittoresker hebben wij het niet gezien tijdens onze reizen: schitterende blauw-witte huisjes, kronkelende oude weggetjes, verbluffende Arabische architectuur en prachtige Andalusische tuinen. En dat alles met uitzicht over de Atlantische oceaan, de monding van de rivier Bouregreg en de rest van de stad. We dronken mierzoete munthee, aten goddelijke kokosmacarons en kochten kekke tegeltjes voor mijn nog te bouwen Rosamar-buitenbar. Kasba Oudaya klimt vanuit het niets in onze top 10.
De volgende stop was misschien eigenaardig, maar is toch één van de must-sees van Rabat; de enorme begraafplaats. Een immens tapijt van 10.000 (of meer) graven ligt pal aan zee, midden in de stad. Best een mooie plek om te liggen: uitzicht op zee, lekker briesje, geluid van rollende golfen. Op een grafzerk stond een mooie spreuk: “Het leven gekregen op 17-11-1945 en door Allah meegenomen op 12 juli 2010”. Voor Allah verzin ik nog wel wat anders, maar de strekking is goed.
Daarna doken we de Souk in, de typische onoverdekte markt waar je alles kunt kopen. Maar ook hier, ondanks de drukte, een rustige en vriendelijke sfeer. Het wordt ook wel de Souk Sympa genoemd in Marokko, omdat het zo relaxed is. We kochten wat kruiden, nootjes en dikke brokken nougat. Gelukkig hebben we maar 1 Ryanair-koffertje en twee rugzakken bij ons, zodat we de prachtige tapijten, geinige Alladin-lampen en echte Versace-handtassen hebben genegeerd. Na een smakelijke lunch met Tajine van kip en groente en Maakouda voor slechts €12,= was het siesta-uurtje aangebroken, in de zon van ons dakterras.
Morgen gaan we naar het Mausoleum en Museum van Sultan Mohammed V, een grote meneer in de geschiedenis van Marokko. Daarna een roeiboottochtje naar de overkant van de rivier voor een hippe lunch tussen mondaine Rabatters. Dat gaat hier ogenschijnlijk in goede harmonie; de traditionele Moslim-stromingen met ook veel boerka’s en de moderne Marokkaanse samenleving, waar hoofddoeken geen must zijn. Blijkbaar kost ons dat in Nederland meer moeite om te accepteren. Wie zal het zeggen?
Kortom, Rabbat is een aangenaam kadootje, dat zich makkelijk uit laat pakken. Vriendelijk, relaxed, mooi en heel veel prachtige historie. Op 3,5 uur uur vliegen en in de wintertijd tegen dumpprijzen. Even je vliegschaamte opzij zetten, maar dan heb je ook wat..
