Soms brengt het leven je op plekken die je niet snel zou kiezen. En dat is toch meestal een garantie voor positieve verbazing. Dat geldt ook voor Zaragoza, waar we dit weekend zijn beland om dochter Anne-Roos te bezoeken.
Als laatste onderdeel van haar studie moest er nog een buitenlands strikje om. Valencia was qua studie-programma niet interessant en Madrid natuurlijk onbespreekbaar. Zo viel de keuze dus op Zaragoza, de vijfde stad van Spanje en toch onbekend. Steden als Malaga, San Sebastian, Sevilla, Cordoba of Granada staan hoger in de ranking van Spaanse city-trips. Dat komt ook omdat Zaragoza in niemandsland ligt, precies in het midden tussen Barcelona en Madrid. Het voelt een beetje als Den Haag; je komt er alleen als het moet.
De bevolking is hartelijk, de prijzen zijn laag en de stad is niet platgewalst door goedkoop toerisme. Zelfs de World Expo 2008 heeft niet meer blijvende aandacht opgeleverd. Er wordt ook weinig energie in gestoken om dat te verbeteren. Een soort mix van luiheid en gelatenheid, met een hoog Calimero-gehalte. Aragón, de provincie waarvan Zaragoza de hoofdstad is, was in de Middeleeuwen een trots koninkrijk dat aanzien genoot. Maar daarna kwam het klem te zitten in alle oorlogen.
In de Spaanse burgeroorlog (1936-1939) is er in deze regio vreselijk gevochten door de Franco-troepen en de Republikeinen. Belchite is zo’n spookstad die helemaal aan flarden is geschoten en als herinnering nooit meer is opgebouwd. We krijgen er straks een rondleiding, die indrukwekkend moet zijn. Zaragoza is toen en nu altijd overdreven loyaal geweest aan het nationale gezag vanuit Madrid. Ze hebben een pesthekel aan Catalanen en dat is geheel wederzijds. Anne-Roos hoeft nergens in de stad een pleidooi te houden voor een dialoog in het ‘Catalaanse’ conflict. Gewoon onderdrukken is hier de mening.
Los daarvan is de sfeer zeer relaxed in de stad. De stad heeft een waanzinnig uitgebreid pallet aan horecazaken, die allemaal vol zitten, mooie concepten hebben en goed zaken doen. De grootste bezienswaardigheid is El Pilar, de gigantische kathedraal. Waar je ook loopt in de stad, vanuit alle kanten doemen de enorme torens en ronde koepels op. Van binnen viel hij een beetje tegen, ook al was Maria-verering het overduidelijke thema. Het plafondwerk was maar half af omdat ze 100 jaar geleden de kunstschilder hebben weggestuurd omdat hij te somber was. Het enorme orgel, de grootste van de wereld, staat als een stalen ros tegen de achterwand lelijk te zijn. En zoals zoveel Spaanse steden zit Zaragoza vol met statige grote gebouwen uit begin 20e eeuw.
Gisteren zijn we naar het Monasterio de Piedra geweest, een must-see op 110 km van Zaragoza. Het droge, genadeloze landschap onderweg veranderde pas 10 km voor aankomst in een oase van groen, vermengd met een regenboog aan herfstkleuren. Verscholen tussen een paar ongastvrije heuvels liggen een prachtig natuurpark, met een schitterende variatie aan watervallen, grotten, beken vol forellen en ongerept natuurschoon. De vogelshow met gieren, adelaars, valken en uilen was een mooi slot op het bezoek. Mocht je ooit in deze contreien verdwaald zijn geraakt, dan is een bezoek echt de moeite waard.
Morgen nemen we de snelle route naar Barcelona airport om daar de auto van vriendje Gerard te droppen. Vervolgens een lunchbezoekje bij Ria en José om even bij te praten en dan met de trein terug naar Rosamar. Door het gehannes met Ryanair ligt ons hele winterschema overhoop en komen we nog ‘maar’ één keer per maand deze winter. Maar er is dit jaar in Barcelona meer regen gevallen dan in London, dus veel hebben we niet gemist. Onze achtertuin lijkt meer op een moeras, mijn openhaardhout wordt niet droog en het mos groeit via de muren omhoog naar het dak. Dat wordt klussen in het voorjaar om alles weer spik en span te krijgen.
Daarom past het onverwachte bezoekje aan Zaragoza prima in ons ritme. Want waar één deur dicht gaat, gaat ergens anders weer een deur open. Met een verrassend nieuw uitzicht. Zoals Zaragoza, de onbegrepen trouvaille in een dorre omgeving. Waar we een weekend lang la vida española met goed eten en drinken hebben ervaren.
En wat dan het meeste opvalt? Alle leeftijden zijn buiten, tot diep in de nacht. Bij 10 graden. Het kan dus wel!
