Ik heb even getwijfeld. Om toch maar weer over Trump te beginnen. De bestorming van het Capitool was een haast onvermijdelijke apotheose van een gênant presidentschap. Maar hoe erg Donnie het ook vindt; hij is toch een enorme loser geworden. Het is meer dan een eeuw geleden dat een zittende president de verkiezingen en meerderheid in de Senaat én het Congres verliest. Sucker!

Maar op de dag dat de YMCA en andere mafketels doordraaiden, was er nog een nieuwsbericht: Ellemieke Vermolen en Sergio Hermans gaan scheiden! Hij is een gelouterde topkok en Ellemieke is… Ja, wat is zij eigenlijk? Ze heeft lang geleden wat treurige programma’s gepresenteerd bij SBS, zoals de 25 en Shownieuws. Op Wikipedia staat dat ze ook model is geweest. Dat is waarschijnlijk in haar pubertijd geweest, want er is niks modellerigs meer te bekennen. Maar goed, ze gaan scheiden. Ik dacht meteen: who the fuck cares? Maar blijkbaar is het interessant, want al die broeierige roddelrubrieken op TV openden ermee. Ik was telkens net te laat met wegzappen.

Er zijn dus veel mensen die dit belangrijk vinden. Ik mag toch hopen dat die niet deze column lezen, want ik snap er niks van. Lullig voor die Sergio en Ellemieke, maar shit happens. Net als bij die andere 30.000 stelletjes in 2020. Het is zoals Kluun gisteren in de krant zei: ‘kinderen hebben meer aan een goede scheiding dan aan een slecht huwelijk’. Het is makkelijk om je ouders achteraf de maat te nemen. Vaak is het moeilijk om hun schoenen aan te trekken en met hen mee te voelen. Dat komt vaak pas veel later. Als je zelf ouder bent (geworden) en alle verbanden beter doorziet en begrijpt.

Toch ga ik even verder in ons menselijk gedrag roeren. Waarom vinden we al die intieme details  tussen twee ‘bekende’ mensen interessant? Waarom kijken we naar Chateau Kwijland? Wie is er in godsnaam gefascineerd door Utopia en nu weer door Big Brother? Waarom gniffelen wij als de Molletjes worden afgeperst door een vilein ex-wippertje of Marco de Waarheid niet wil vertellen? Waarom kijken er meer dan 1.000.000 mensen naar een filmpje waarin André Hazes jr. weer een MILF te huwelijk vraagt? WHY?

Ik denk dat we stiekem blij zijn met andermans ellende. ‘Lekker pûh’. Dat BN-ers dezelfde shit hebben als wijzelf. Het kan ook afgunst zijn, een typische Nederlandse eigenschap. ‘Al ben je nog zo rijk, lekker wel hetzelfde gezeik’. Het is onze calvinistische inborst, die graag iedereen klein en met beide beentjes op de grond houdt. ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’. Niet voor niets is er in het Spaans geen vergelijkbare uitdrukking. Daar gebruiken ze liever mooie gezegdes als: ‘vivieron felices y comieron perdices’ (ze leefden gelukkig en aten patrijs).

Stel nou dat ik deze column wekelijks zou gebruiken om als een soort Kwalbert Verlinde allerlei sappige en onthullende details over mijn lezers te verklappen. Dat vriendje G. telkens dezelfde blouse als ik aantrekt tijdens etentjes. Dat amigo R. grote sigaren rookt om achter de rookwolken zijn gigantische drankglazen te verbergen. Dat ik een zus heb die ook nu weer bij de comments een sneer gaat maken. Dat ik soms uit de polder een appje krijg waar de column blijft, omdat hij moet kakken op zondagmorgen. Dat oud-klasgenoten zich soms kapot ergeren aan mijn linkse gelul, maar zich dan even gedeisd houden.

Maar we gaan niet aan naming en shaming doen. Mijn zondagse gepruttel geeft vaak een inkijkje in mijn privé-leven en dat is mijn eigen keuze. Jullie mogen dan even gluren bij de buren. Of meteen wegklikken, ook goed. Ik betrek weleens één van jullie erbij, maar ben er wel heel voorzichtig mee. Daarom ben ik zo verbaasd over de doorlopende inbreuk op de privacy van bekende mensen. Wie geeft Bridget bij RTL Boulevard het recht om te insinueren dat Eva Jinek weer zwanger is? Hoe durfde Geen Stijl ooit dat filmpje van Patricia Paay online te zetten? Natuurlijk zijn er ook BN-ers die zelf alles doen voor aandacht (Gordon-Nicky Tutorials-Patty Brard), maar dat betekent toch niet dat alles-altijd-overal geoorloofd is?

Ik ga volgende week over mezelf één privé-filmpje prijsgeven, die wellicht interessant is in de categorie Gluren bij de Buren. Maar dan blijft het wel onder ons hè?

Is er nog iemand die het filmpje van die Franse toeristen niet heeft gezien? Lekker banjeren door de Beekse Bergen met je kind op de arm rondom een troepje jachtluipaarden. Ik heb me suf gelachen!

Tuurlijk is het een stupidité énorme. Ook al heb je alle info en pictogrammen niet gelezen, je hebt echt zaagsel als vulling onder je dakpan als je gewoon gaat picknicken in een safaripark. De grappen waren ook niet van de lucht. Vooral bij de Speld, het satirische platform van de Volkskrant, kwamen de leukste voorbij. ‘Ze hadden Lui Paard in Google Translate ingetypt en kregen Lazy Horse als antwoord.’ ‘De cheeta’s schrokken van de knoflookmeur en hadden geen honger meer.’ ‘Kunnen we niet wat Fransen overhevelen naar de Oostvaardersplassen om daar de beesten bij te voederen?’ Vrij snel werd ook de link gelegd met Air France. Deze stakende Franse collègues waren door hun Nederlandse collega’s getipt voor een leuk uitje met een mooie wandelroute door een natuurpark…

Maar eigenlijk was de grootste gek op dat moment die Brabo-knul die het maar bleef filmen. Wat een hersenloze randdebiel. Je ziet buitenlanders met een klein kind iets ongelooflijk doms doen en je doet niets! Rien de tout! Maar blijft wel doorfilmen. Rij erheen en zet je auto ervoor! Meteen op dat eerste moment! Zeg wat! Als je ‘il est trop dangereux de se bouger en dehors de la voiture’ niet uit je strot krijgt, kun je altijd nog : NON! NON!NON! roepen. In een TV-interview zei de kneus dat hij te zeer in shock was om iets te doen. Tuurlijk, Robin, tuurlijk.. Maar wel filmen en commentaar geven? Moron! Salaud! Con!

Dat filmen door omstanders terwijl er andere mensen in nood zijn, is één van mijn grootste moderne ergernissen. Vorige week stak een verwarde man op de drukke weekmarkt in Roosendaal zichzelf met een mes, in een poging tot zelfdoding. Er was maar één dappere jonge vent die uit alle macht probeerde de man te redden. Eromheen stonden 500 – 600 mensen alleen maar te kijken en te filmen. Of ik overdrijf met dat aantal filmende Oscar-pretendenten? Klik maar op de link onderaan. Allemaal blanke Nederlandse sensatiezoekers, in alle leeftijden, die niets beters kunnen bedenken dan hun mobieltje in de lucht te houden. Er ligt iemand dood te gaan en het enige wat je kunt bedenken: ‘opnemen en dadelijk meteen op Facebook zetten!’ Of zoiets.

Het is voor hulp- en ambulancediensten steeds vaker een enorme frustratie. De beelden staan al op internet, voordat het slachtoffer is geïdentificeerd en de familie geïnformeerd. Er moeten speciale afschermschotten worden geplaatst voordat het openzagen van een autowrak kan beginnen. Kostbare tijd die verloren gaat, om de privacy van een slachtoffer te beschermen. Maar dat filmgedrag zie je overal. Ook door foute kids die het in elkaar slaan van het klasgenootje dat altijd gepest wordt filmen. Wat zijn we toch een treurige diersoort en gedoemd om uit te sterven. Of om opgegeten te worden door cheeta’s.

Is dat filmen nog tegen te gaan? Ik denk het wel. Gewoon ouderwets naming and shaming. Mooie website ervan maken, bv. www.degrootstelosersvandeweek.nl. Met deze week: “Robin uit St. Michielgestel, op bezoek in safaripark de Beekse Bergen. En: “Truus uit Rucphen, kaas kopend op de markt van Roosendaal.” Of: “Mourad, de stoere kopschopper uit Osdorp”. En de winnaar van de maand een weekje op de Dam, op een schavot en veel eieren in de buurt. Het winnende filmpje op een groot scherm boven zijn lege hoofd. En als er mensen gaan klagen over de harde methode of het gebrek aan privacy van de “winnaars” hebben we nog een mooi Oud-Hollands gezegde: wat gij niet wilt wat U geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Nog even terug naar Air France en KLM. Hoe kan het toch dat we onze trotse zwaan hebben laten opslokken door een arrogant Frans haantje? Er is nog nooit een goed zakelijk huwelijk geweest tussen Fransen en Nederlanders dat langer duurde dan een paar jaar. Ik heb persoonlijk al drie voorbeelden meegemaakt, waarbij Frans Chauvinisme en Hollandse Eigenwijsheid hebben geleid tot ‘rien ne va plus!.’

Vanaf volgende week krijgen jullie wekenlang reisverslagen om je oren, met mooie filmpjes…. Je bent vast gewaarschuwd!

Sorry, weer te laat. Goede reden overigens, maar daar heb je niet veel aan als je ochtend-stoelgang wordt tegengehouden. Ik zag zojuist een appje hoelang het nog ging duren….

Soms schrijf ik mijn stukjes op zaterdagavond, maar meestal pas zondagmorgens. Ik heb dan wel de hoofdlijnen in gedachten, maar schrijf graag uit de losse pols. Het voordeel van deze hobby is dat niemand me er toe kan verplichten. Ik ken genoeg vrienden die de column consequent overslaan, omdat ze het ruk vinden. Snap ik, no hard feelings. Voor mij is het een soort van therapie: ik ruim elke zondagmorgen mijn bovenkamer op en kan dan met een schone lei de nieuwe week in.

Dat is deze week extra hard nodig. Als een uitgebluste kalkoen strompel ik naar de kerst. Wel goed vetgemest, dat wel. Het kerstdiner dat ik gisteravond kookte voor mijn familie was ook bepaald niet lowcal. Gelukkig houden we allemaal van smikkelen. De 6-gangen werden door alle 13 (zussen, schoonmoeders, dochters, schoonzoon, neven en nichten) vakkundig vermorzeld. Ook de eerste kerst zonder mijn moeder, ze was voelbaar niet aanwezig.

Mijn geluksmomentje deze week kwam uit een onverwachte hoek. Bij gebrek aan Champions League voetbal en strijkwas, mocht Marion woensdagavond de TV-programma’s bepalen en daar was ze maar wat blij mee. Anders had ik echt niet, mailend op de bank, meegekeken naar die dooie doos Chantal Janzen. Quasi vrolijk en zwaar fakend blijft zij overal slapen. Bij mij zou ze niet verder dan het tuinhuisje komen, want dat nepgedrag zit zwaar in mijn irritatie-zone.

Het is waarschijnlijk een succesvol format, want heel Bekend Nederland heeft ze al afgewerkt. Anders kom je niet bij Kwalbert Verlinde en Henk Woestbroek uit. Die Kwalbert woonde overigens in het zelfde flatje als Minnie Mouse Vanessa. Ik denk dat Duckface de inrichting bij vriendje Kwalbert heeft gedaan, want zelden zo’n afstotelijke protsbende bij elkaar gezien. Out of Africa, 3-Hoog in Amsterdam.

Daarna kwam de apotheose. Eindelijk zou bekend worden met wie relnicht Gordon zou gaan trouwen. De afgelopen zeven weken heb ik thuis keihard de veto-kaart getrokken. Ik wil niet meegeteld worden bij de kijkcijfers. Al is het maar één stem, Gordon Ghekko moet van de buis. Ik was dolblij toen hij aankondigde nooit meer zingend op te treden, maar heb te vroeg gejuicht. Al zijn beschikbare tijd stopt hij nu in het verder afbreken van traditionele TV. Ik denk dat Netflix zijn salaris betaald, want zij krijgen 10.000 abonnées per week erbij als deze griezel op de buis is.

En na die eindeloze serie tenenkrommende uitzendingen met chloorbek Joling was er nu een nieuw format. Op TV op zoek naar een echtgenoot. Je zou verwachten dat iedere weldenkende man daar niet aan mee wenst te doen. En dat klopte. De kandidaten waren treurige gelukszoekers, aandachtsgeile golddiggers of mislukte muurbloempjes. En niemand had een goede platonische vriend of wijze broer. Want die hadden namelijk voorkomen dat je je aanmeldde voor deze fakeshow. Ik ben oprecht verbaasd dat het legaal is om mensen zo voor lul te zetten op TV. De stichting Correlatie zou een rechtstreekse doorverwijzing moeten krijgen. Voor al die sukkels en troela’s, die meedoen aan ‘Mijn man is een klusser’ of ‘Dubbeltje op zijn kant’.

Op het moment suprême besloot Griezel Gordon dat hij niet ging trouwen. Dat wist ik al 8 weken geleden, maar zijn 70 ingevlogen kennissen schijnbaar niet. Zouden die allemaal een gratis safari-reisje hebben gekregen, in ruil voor zwijgplicht? De gladde Italiaan en de kneuzige knul met dochter werden bedankt voor het meedoen in de ‘Alleen op de Wereld-show’. Ik lag in een deuk, want merkte als snel op Social Media dat het nieuws insloeg als een bom. In Kenia werden 60 mensen vermoord door Boko Haram en in NL ging het over het trucje van een vervelende nicht.

De volgende avond zat Gordon ongegeneerd bij Humberto iedereen af te fakkelen die zijn integriteit in twijfel trok. Het was een oprecht eerlijk en sociaal vernieuwend programma geweest, volgens hem. Een doorbraak voor de gay-community en een lans voor het homohuwelijk.

Ik weet het zeker. Gordon heeft geen vrienden die hem eerlijk de waarheid zeggen. Hij is eigenlijk best zielig. Willen jullie mij bijtijds corrigeren als ik ook maar 4% van zijn gedrag vertoon? Graag!

Het is even wennen. Mijn tijdelijke vrijgezellen-leven loopt ten einde. Na vijf maanden zomerreces is Marion terug in de Heimat. Onverwachts een maandje eerder, omdat er een nieuwe klus gloort op een bekende plek. Te mooie kans om te laten lopen.

Elk jaar na de zomer ontspruit zich hetzelfde proces. Water bij de wijn doen, terwijl je tot voor kort de fles alleen kon leegdrinken. Als Marion in Spanje zit, verandert ons Duitse huis vaak in een man-cave. Het aanrecht blijft vol met afwas staan, totdat het genoeg is om de machine in één keer te vullen. De wasmand wordt pas geleegd als de deksel er vanaf kukelt. En het beddengoed wordt gewassen als de nestgeur de trap af dwarrelt naar de benedenverdieping. Ik durf rustig te stellen dat ik prima het huishouden alleen kan runnen, maar wel op MIJN manier. Zonder briefjes of memo’s. Niet voor niets zong naamgenoot Frank Sinatra: I did it my way!

Maar daar zit niet de echte pijn. Ook niet in onze oversized Duitse tuin. Ik houd alles een beetje bij, maai op tijd en snoei hier en daar wat overtollige takken weg. Maar de hele middag op mijn knieën met een loep in een perkje frotten om elk sprietje onkruid eruit te vissen, zit er niet in. Groen is groen, onkruid of niet. Behalve mijn vingers, die zijn niet groen. Als de tuin er vanuit de huiskamer of de slaapkamer goed uit ziet ( zonder bril en half in het donker), ben ik dik tevreden. En ik vind die minuscule kleine viooltjes tussen alle terrastegels best grappig staan. Het lijkt wel of het zo hoort.

Ik wist al een week voordat mijn meissie terugkwam waar de eerste irritatie zou ontstaan. Het ongemakkelijke moment, waarvan je weet dat het als een boemerang om je nek blijft cirkelen. En toch ga ik het gevecht aan. Omdat het beter is het eerste piketpaaltje hard in de grond te slaan. Territorium afbakenen, statement maken, landje pik. En hoe triviaal jullie het ook zullen vinden, het gaat om een kleine notitie in onze Outlook-agenda op donderdag jl., de eerste dag dat ze terug is: 20.30 uur Lady Di.

Wij hebben de deal dat ik twee avonden per week voetbal mag kijken. En een derde als ik alle strijkwas wegwerk. De andere avonden zijn voor Marion. Maar omdat we zelden TV kijken, lijkt het alsof er alleen maar voetbal op TV is. Kletskoek natuurlijk, maar de rest is zo’n intense bagger dat we nog amper voor de buis zitten. Dus donderdag, met vriendje Robert op bezoek, was een mooi moment om de wedstrijd Frankrijk-NL te kijken. Niet dat we enige illusie hadden te kunnen winnen, maar je kan wel lekker kankeren tijdens zo’n wedstrijd. Maar een Engels gratenpakhuis die 20 jaar geleden overleed, dreigde roet in het eten te gooien.

In 1997 stierf the People’s Princess. Zij had de droevigste Cocker-Spaniel ogen die ik ooit heb gezien. Opgejaagd door paparazzi, ongelukkig in de liefde, onzeker over de toekomst. Best treurig wel. Maar de totale massahysterie die na haar dood losbarstte, is voor mij onbegrijpelijk. Miljoenen mensen legden bloemen, rouwden op straat, spraken huilend over ‘hun’ Diana. Ze waren ook woedend op de tabloids, die ze zelf altijd in grote getalen hadden gekocht. Hunkerend naar elk debiel detail van hun ‘vriendin’ Di. Ongezonde adoratie voor een truttig meisje van adel.

Na een kwartiertje drama-voetbal hebben we voor de eerste keer gezapt. Omdat de reclameblokken rondom Lady Di telkens 10 minuten duurden, hebben we nog teveel van de wedstrijd gezien. Terwijl het niet om aan te gluren was. Ik hoop echt dat we vanavond zwaar billenkoek van de Bulgaren krijgen, zodat ik volgende zomer niet naar het corrupte feestje van UEFA in Rusland hoef te kijken. Daar hebben we met dit elftal helemaal niets te zoeken. Niet raar, als er in de Eredivisie op 8 kunstgrasvelden worden gevoetbald. Het is hetzelfde als skiën op een kunststofbaan: het lijkt wel op wippen, maar het blijft een opblaaspop.

Morgen gaat Marion aan de bak en ik weer naar de Apenrots. En wie het ’s avonds het eerst thuis is, moet koken (soms wacht ik dan stiekem om de hoek). Toch ben ik blij dat ze er weer is. Alleen zijn is niks.

We have got him! Back! Nederland kan weer gerust slapen. De nationale crisis is voorbij. Hij was even vermist, maar met man en macht is eraan gewerkt om hem terug te vinden. En dat is gelukt.

Ik heb het natuurlijk over Derk Bolt en ook zijn cameraman. Ik heb in een deuk gelegen. Derkje maakt het programma Spoorloos, maar was zelf even zoek. De sukkel. Spoorloos in je eigen programma, zelfs John de Mol had het niet kunnen verzinnen. Letterlijk de weg kwijt, terwijl je al jaren de wereld afstruint om familieleden bij elkaar te brengen.

Ik kijk af en toe naar Spoorloos, het liefste zonder mijn meiden. Zij weten dat ik bij het introgesprekje aan een grenen Vinex-tafel in Dongen al de opwellende tranen probeer weg te slikken. Dan hoor ik het zangerige Limburgse accent van een mollige Aziatisch uitziende tweeling of het frêle Groningse piepstemmetje van een Peruaanse knul die net uit de kast is. Op zoek naar Pap of Mam. Ik snap die zoektocht heel goed, vooral als zij zelf in de vroege ouderschapsfase zitten. Dan wil je weten waar je roots liggen. En Derkje belooft zalvend dat hij ze gaat zoeken. In Guatamala, Taiwan of Ghana. De bikkel.

Vaak zie je aan het eind van de aflevering het grote contrast tussen de Westerse welvaart en de lokale armoede. Dan loopt zo’n forse knul door de modder tussen een paar magere kippen en een schriel varken naar een houten hutje. Komt onderweg 15 neefjes en nichtjes tegen, voordat een fragiel minimens huilend om zijn middel gaat hangen. Mama gevonden. Het trieste verhaal van de adoptie of het afstand doen blijft dan in stroopdruppels aan het TV-scherm hangen. Zijn vier nieuwe broertjes en zusjes wegen gezamenlijk net zo veel als de verloren zoon. Back to the roots en daarna back to de hutspot in Dronten. Bizar en ontroerend.

Maar Derk is natuurlijk oliedom geweest. In het gevaarlijkste gedeelte van Colombia, midden in rebellengebied, met een camera gaan rondtoeren. Koekwous. Hij heeft een zoon van 21 en een dochter van 19. Lekker dan. Hoe leg je het aan ze uit? ‘Paps probeert ouders en kinderen te matchen, maar was jullie zelf even vergeten. En ik had mijn medicijnen niet in mijn rugzak gedaan, stom hè?’ Flapdrol. Je kunt natuurlijk niet alle risico’s in het leven uit de weg gaan, maar filmend in een crimineel land door no-go area’s rijden is toch andere koek.

Ik was razend nieuwsgierig naar zijn flutexcuus op de eerste persconferentie en werd niet teleurgesteld. “we zijn aan de dood ontsnapt” (goh); “humor hield ons op de been”(dat is knap, want een grotere droogkloot bestaat er niet) en “niemand heeft ons verteld hoe gevaarlijk het daar was”. Ongelooflijk, in de categorie: Ik ga in een volle Kuip met een Ajax-shirt in de laatste minuut keihard juichen om de winnende goal. Of: Ik laat mijn broek zakken voor Mugabe en vraag of hij wil aaien. Of in een Syrische gevangenis aan de bewaker vragen of hij ook lachgas heeft.

Ik stel voor dat Derk vijf jaar lang zijn salaris van 150.000€ aan mijn vrienden van de Blauwe Envelop overmaakt. Als kleine compensatie voor alle inspanningen die het onze overheid en diplomaten heeft gekost om hem en zijn cameraman vrij te krijgen. En als er stiekem toch losgeld is betaald, gewoon zijn huis openbaar veilen. Tot op de laatste cent terugbetalen. Hij mag zijn nobele werk wel blijven doen, maar dan op Bali. Of in Bhutan, waar ze rekenen met het Bruto Nationaal Geluk ipv het Bruto Nationaal Product. Een prachtige bestemming voor naïeve hemelfietsers zoals Derk.

Mocht het je ontgaan zijn, ik heb geen bijzondere empathie voor deze programmamaker. Maar Derk is beter dan de drek op de commerciële zenders. Ik hoop toch echt dat we uit bezuinigd zijn bij de publieke omroepen, want er worden klasse programma’s gemaakt. Zoals afgelopen maandag de 2Doc: de kinderen van Juf Kiet. Wat een weergaloos mens met een onvoorstelbaar geduld. Fantastisch gefilmd. Ik heb 2 uur lang ademloos met respect zitten kijken. Een heel diepe buiging.

Als jullie mij vanaf donderdag missen, dan ben ik zelf even spoorloos. Moet bij diëtiste Marloes zijn voor de eerste tussenmeting. Slik….

Zaterdagavond, 21.00 uur. Op de achtergrond staat het songfestival heel zacht aan. Het is showbizz deze week wat de klok slaat.

Ik heb niks met die Oost-Europese poppenkast. Het lijkt steeds meer op een extravagante carnavalsoptocht. De van der Kolkjes zitten vol spanning in Macanet en Almere te wachten. Het Hollandse meidengroepje O3GNE treedt op en dat kan best goed uitpakken. De meisjes zitten in hun zakelijke stal. Weet iemand wie die naam heeft verzonnen, OGN3E? Ik hoop niet dat het Bob of Gerard is geweest, want 3XL was toepasselijker geweest. Maar zingen kunnen ze wel! De binnenkomst van het zooitje ongeregeld is al hilarisch. Ik zie een Sultan, een jonge Luciano Pavarotti, The Mask en een puberknulletje. Dat Griekse meisje is trouwens niks mis mee.

Het mooiste showbizz nieuws van de week was natuurlijk de emigratie van Patty Brard. BarbaMama gaat definitief naar Ibiza. Dat eiland kan dus ook van mijn bucketlist af. Het zal je buuf zijn, die Patsy. Ik kijk nog nauwelijks TV, maar als ik zappend haar Prednison-kop in beeld kreeg, drukte ik meteen het rode knopje in, om daarna snel een Rennie tegen opkomend maagzuur te nemen. Wat een ordinaire schreeuwende del is het.

Ooit, eind jaren ’70, maakte Patsy onderdeel uit van LUV. Deze 3 nootloze dames maakte hitsige nummers en kregen vooral faam door hun bijdrage aan de briljante Sjef van Oekelshow, met het nummer Waldolala. (een Poolse MILF met benen tot in haar nek probeert nu op TV wat uit te kramen). Als puistige puber met ontspringend testeron werd ik wel onrustig van LUV. Ook van Patsy. Maar die liefde is helemaal bekoeld. Ooit stak ze open en bloot een slang in haar Barba-derrière, om te ontslakken. Om daarna met een stokje door haar kak te roeren, boven een vergiet. Ik heb lang gedacht dat ik teveel aan een kruidensigaretje had gelurkt, maar laatst zag ik het fragment nog een keer voorbij komen. Hoe ziek ben je als je dat op TV laat zien? Dramaqueen. Trol. Doei.

Maar de looser van de week is natuurlijk Frank Masmeijer. Echt, wat een stumperd. (er zit een Bokito op het scherm!!!!) Na een half mislukte TV-carrière dacht hij een horeca-imperium te kunnen opbouwen. Maar dat is een vak! Toen Masmeijer’s horeca-avontuur mis ging, kwam zijn luxe levensstijl in gevaar. En ging hij in de waspoeder, omdat Antwerpen een ideale invoerhaven is. En toen ging het weer fout, want hij blijkt toch geen fijne neus te hebben voor handel. Misschien wel een doorgesnoven neus, want 467 kilo is een rolcontainertje of 8.

Het gênante is dat hij eerst uitgebreid de kans heeft gekregen om de vermoorde onschuld te spelen. Overal mocht hij opdraven en een real live soap was al in de maak. Ik ben het hardgrondig eens met meester Youp van ’t Hek, dat vooral RTL hét podium is voor menselijk exhibitionisme. Peter Jans Rens, Barbie en ook minder bekende zielenpoten worden bij RTL schaamteloos geëtaleerd, terwijl verplichte opname in de Mesdag-kliniek meer voor de hand ligt. Frankie Masmeijer mag jaren gaan brommen in een Nederlandse lik. Omdat daar plek is, maar België vol zit. Krijgen we hem gewoon terug….

Als je sport ook als vermaak of showbizz ziet, wordt het vandaag een mooie dag. Max rijdt weer snelle rondjes in Catalunya. Ajax en Feijenooit vechten om de titel in een bloedstollende laatste ronde. Ik gun mijn Rotterdamse vrienden wel weer een keer de titel, want dan zijn we misschien een tijdje van die opgefokte, hysterische frustratie af. Mijn cultclupje NEC gaat tevergeefs proberen de nacompetitie te ontlopen. Emmen uit, altijd lastig… (Demy, die Griekse Godin, komt in beeld! In een waterballetshow…)

Maar vandaag is het ook moederdag. Mijn eerste moederloze moederdag. Het gemis heeft definitief zijn naargeestige plek ingenomen. Gisteren, tijdens het opruimen van haar flat, heb ik een paar kleine relikwieën en veel boeken meegenomen en uitgestald in huis. Ook mijn levensgrote wereldkaart, waar Mama al haar reizen met rode pinnen op heeft vastgelegd. Ik denk dat ik daar maar de hele dag naar ga zitten staren, om in gedachten haar levensreis te herbeleven.

Dus, als je de kans hebt, ga vandaag bij je eigen moeder langs. En koester het tastbare moment.

Luv joe Mam.

Ik wil het vandaag met jullie hebben over seks. Plassex in het bijzonder. Want wat er afgelopen week ook gebeurde in de wereld, trending topic was een demente smurfin met aandachts-geilheid. Dus we gaan samen even met de billen bloot.

Ik ben weer heelhuids thuis. Vond de autorit heen en terug gevaarlijker dan een weekje skiën. Veel kamikaze Schumachers op de weg, die denken dat je verloren filetijd verderop kunt inhalen. Ook een uurtje stil gestaan voor de Oostenrijks-Duitse grens, omdat er grenscontrole was. Een onzinnige populistische maatregel die alleen maar schijnveiligheid geeft. Wel lekker de tijd gehad om mijn blog voor te bereiden. Niet dat de eerste 7 pagina’s van Google een psychologische uitleg opleveren over het fenomeen plassex (autocorrectie zegt nu Glassex…). Pas op pagina 9 waagt Wikipedia zich aan een summiere uitleg van één alinea. Onder de synoniemen Urolagnie en Urofilie. Weer wat geleerd.

Ik heb het paaifilmpje niet bekeken. Had gekund, maar kreeg bij de gedachte al geen Weizen Bier meer door de keel. Ik heb ook alle heisa in NL niet meegekregen. Peter R. de Vries die het opneemt voor deze blonde pigmee. In RTL Boulevard hahaha!!!!! Zou Peter zelf urofiel zijn? Past wel bij zijn zelfingenomen karakter, iemand afzeiken. Is er ook een plasdeskundige aangeschoven bij Pauw? Iemand die afgestudeerd urolagnoot is? Met een zalvend zachte uitleg dat het helend voor je bekkenstabiliteit werkt om gehurkt alle warme gevoelens de vrije loop te laten…

Voorop gesteld; diegene die het filmpje heeft gelekt(..), is het laagste diersoort van het heelal. Een soort amoebe, want zuurstof is nooit in zijn hersenloze lichaam terecht gekomen. Misschien is hij in de liefde verraden door kabouter Patricia, was hij met zijn 40 jaar te oud voor deze bejaarde cougar, of had hij last van zijn prostaat waardoor het straaltje te slap werd voor zijn nymfomane dorstlesser? Hoe dan ook, de randdebiel die dit filmpje online zet, hoort in de bajes. Én in een extra aflevering van Jambers. (“overdag verkoopt hij fietsbanden in de dorpswinkel, maar ’s nachts verandert hij in een sproeiende tijger die zijn territorium onderspuit om zich te vergewissen dat alle vrouwtjes van zijn penetrante geur houden.”)

Maar dan Patries. Een publiciteitsgeile trol, die altijd overal vooraan staat als de camera draait. 28 keer in de Pleeboy gestaan, tientallen dramatische liedjes gemaakt met haar zus, allerlei stompzinnige interviews gegeven. Iemand die bij de DWDD, net na de dood van David Bowie, gewoon even moet melden dat ze hem ‘gedaan’ heeft. Die een tenenkrommende reality-serie had met haar lange slungel Adam, die zijn Currywurst uit de peignoir liet hangen om tegen de wastafel te gaan swaffelen. In het bijzijn van hun nog minderjarige dochter zijn dat gewoon strafbare feiten. Die Patricia. Ik snap met terugwerkende kracht waarom die Curry ineens 10.000 km verderop ging wonen. Hij kreeg pas laat in de gaten dat ze gewoon stiekem onder zijn straal stond als hij naar de plee ging. Hij zag het gewoon niet, zo groot was het lengteverschil tussen die twee. Toen ze een keer vroeg of het ook in bad mocht, was hij binnen 3 minuten vertrokken, Voor altijd….

Ik gun deze madam een kleurrijk en afwisselend sexleven. Groot gelijk dat ze zich laat bestijgen door onzekere pubers die zweven tussen asexualiteit en necrofilie. Jongens die dankzij Patries verkeerd begrijpen wat een natte droom inhoudt. En dat een golden shower niets met het materiaal van de doucheknop te maken heeft. Maar later beweren dat je niet wist dat je gefilmd werd, terwijl de camera op tampeloeres-hoogte staat? HAHAHAHA!

Ik heb op deze plaats alle hoeken van mijn ziel al een keer opengesteld. Voor de meeste volgers ben ik een voorspelbaar open boek. Jullie weten dat ik soms tijdelijk pikstraf krijg als ik weer even rook. Maar geen haar op mijn dungrijze knar die overweegt om over mijn sexleven te schrijven. Wij doen ons ding, jullie ook allemaal op jullie eigen manier. Statistisch gezien, volgens de experts in urolagnie, heeft 2 op de 100 Nederlanders behoefte aan plassex. Dat zijn er grofweg 6 onder mijn lezers. Je hoeft je niet bij de comments te melden, houd het maar lekker voor jezelf.

Zo, en nu ga ik Marion wakker maken. Zonder Iphone. Zondagmorgen, meestal een mooi moment..

Op deze planeet hebben wij onszelf gekroond tot de slimste species van allemaal: de Homo Sapiens. Letterlijk de wetende/denkende mens. Een tikkie arrogantie om jezelf zo te noemen. Deze week kwamen er een paar voorbeelden voorbij, waarvan je gierend onder tafel glijdt. Zelfs een schaap gebruikt zijn hersencellen beter dan wij. De mens is gewoon knetterdebiel.

In april schreef ik al eens een stukje over een totaal geflipte deelneemster aan Holland Got Talent. Ze was konijnentrainster en bloedserieus. Haar act faalde hopeloos omdat Flappie zijn dag niet had.. Het paste prima in het stupiditeiten-circus dat de commerciële omroepen elke dag over ons uit kotsen. Geen wonder dat iedereen overschakelt op Netflix. Na 3 TV-loze weken heb ik woensdag 45 minuten heen en weer gezapt, op zoek naar iets boeiends. Verbijsterd even gekeken naar Zon, seks en je ouders in shock. Dat de kinderbescherming niet ingrijpt om dit soort voyeuristische ouders achter de tralies te zetten, kan er bij mij niet in.

Vrijdag bladerde ik even door de Telegraaf, in de garage wachtend op de APK. Dat doe ik zelden, want ik word meestal tureluurs van de chocoladeletters en het populistische PVV-erige toontje. Toch heb ik 10 minuten hinnikend op de motorkap van een roze Nissan Juke gelegen. Blauw aangelopen van de lachkramp. Want op pagina 7 stond: het EK-Jump voor konijnen is in aantocht! Met deelnemers uit een dozijn Europese landen. Allemaal met hok en wortel naar Büren-Steinhausen in die Heimat. Nederland stuurt Kinky en Vampee, twee outsiders. Het gaat erom welk konijn over het hoogste hekje springt en het snelst over de hindernisbaan sprint. “Beetje trainen met je konijn is wel een must”, zegt Marcia, de Nederlandse deelneemster. Ondanks een stevige vakantiebeschermlaag schuddebuikte ik van het lachen.

Toen ik weer lucht kreeg, zag ik een mooie erebaan voor Maurits Hendriks weggelegd. Chef de Mission van alle Nederlandse sporten waar we nooit een Olympische medaille in kunnen halen. Klootschieten, sjoelen, bigrijden, banaanvaren, kaasrollen, brandnetel eten; Maurits maakt wel een mooi protocolletje waar iedereen zich aan moet houden. Want regels zijn regels, bij Maurits. Voor € 2.000,= per uur brabbelt hij al een paar weken over motivatie en innovatie in het schnabbelcircuit. Het is niet moeilijk te bedenken bij welk type bedrijven hij gewild is: deurwaarders-kantoren, loonstrookverwerkers, Bijzonder Krediet-afdelingen van banken. Hij kwettert over coaching en leiderschap, over winnen en commitment. Tijdens de Olympische Spelen in Sydney 2000 heeft bijna het hele hockey-elftal voor de halve finale gerebelleerd tegen bondscoach Maurits. Toch nog goud gehaald, ondanks hem. Kijk maar eens naar Andere Tijden Sport: Het wonder van Sydney. Maar Maurits heeft zijn eigen waarheid gecreëerd, met een gênante website als bewijs: www.mauritshendriks.nl

Maar de onbetwiste Homo Debilus komt uit Frankrijk. Het is Europarlementariër Robert Rochefort. Hij werd in een Franse Doe Het Zelf-winkel betrapt. Toen hij zich stond af te sjorren. Middenin de winkel. Echt, ik heb gehuild van het lachen. Dikke stroperige tranen over mijn wangen. Vooral de locatie is geniaal : Doe Het Zelf! Haha, kwam geen vrouw aan te pas. Beetje last van zijn tennisarm, maar verder heerlijk Lijn 5 genomen. En zijn verklaring aan de politie toe hij werd opgepakt? Hij had teveel last van stress. Mwhoehahaha!!! In het Frans klonk het nog zwoeler: évacuer le stress. Scheelt maar heel weinig met éjaculer le stress. Ik heb maar één advies voor Robert. Tref een regeling met je politieke partij, pak je prepensioen en ga in Aleppo wonen. Een prima plek om een Doe Het Zelf- winkeltje te beginnen. Kun je de hele dag handkarren, zonder dat je betrapt wordt. Beetje selectief inkopen: smeerolie, afvoerpijpen, sjordraad, muizenvalletje, Histor Levend Wit, dat werk. Wel oppassen voor de laatste IS-strijders, maar heerlijk anoniem. In Europa kun je toch nergens meer over straat. Wedden dat Frankrijk bij de volgende verkiezingen een ruk naar rechts maakt?

Tot slot, een hilarisch bericht uit Nijmegen. Brand in een crematorium. Nogal wiedes, zul je denken. Klopt, maar het was een extra brandje erbij. Een oververhitte oven zorgde voor een fikkend dak. Treurig voor de aanwezigen, want die moesten het complex verlaten. Best lullig afscheid nemen. Maar ik ben dan toch vooral nieuwsgierig waarom de crematieoven in de hens ging. Daar is-tie toch voor gemaakt? Of was het een zware klus? Iemand die ook iets te rond van vakantie terug was gekomen?

Al weken struin ik de TV af naar iets leuks.. Alles is goed; leerzaam, onderhoudend, spannend. Zolang het maar geen ‘andermans leed’ programma’s zijn. Ik heb ook als laatste EU-burger geen Netflix, dus serie-binging zit er ook nog niet in. Maar 1 ding weet ik zeker, TV is gedoemd om uit te sterven. Over 4 jaar kijken alleen nog asielzoekers en de Josti-band.

Vrijdag, na een copieuze lunch bij CanRoquet met 6 heerlijke vrienden, ploften wij neer in de oneindig zachte hoekbank bij Gerard en Lenny. We waren bijna in het restaurant gebleven voor het diner, want om 18.30 kwamen we pas van tafel. Spaans lunchen, niks mis mee. Tot ieders verbijstering had ik me vrijwillig opgeofferd als chauffeur. Een zwaar weekend met mijn oude voetbalmaatjes en 3 ochtenden om 04.00 uur op hadden zijn tol geëist. Ik dommelde wat weg tussen de kussens, toen om 20.30 uur Holland got (no)Talent begon…

De jury van deze ‘talentenjacht’ bestaat uit danskabouter Dan, charming Chantal, moeke Angela en relnicht Gordon. Helaas heeft die valse aansteller alleen zijn zangcarrière beëindigd en teistert hij nog een paar keer per week het LED-scherm. Hij klaagde laatst over gebrek aan waardering voor zijn hele oeuvre. Tijdens de militaire keuring vroeger kreeg je dan S5; een gevaar voor de maatschappij, zichzelf en al het legermaterieel.

De acts volgden elkaar in razend tempo op. Een moeder van in de dertig ging met haar 8-jarige dochter paaldansen. Er zijn tijden geweest dat de Raad vd Kinderbescherming dan ingreep en meteen, op het podium, zo’n meisje bij haar infantiele moeder weghaalde. Ik moet zeggen dat de manier waarop deze moeder een paal zonder handjes tussen haar benen klemde respect afdwong. Maar het past beter op het podium van Club Mistral… Een knul die Hazes zong werd hartstochtelijk aangevuurd door zijn kamper-ouders en mocht door naar de volgende ronde. Af en toe kwam er iets leuks voorbij, maar het merendeel was hemeltergend slecht en bagger. Schijnbaar duurt het programma nog een paar weken, want om onduidelijke redenen kreeg niet iedereen 4 rode kruizen. Dan ben je exit, hoe hard je ook moet huilen.

Plotseling verscheen er een introfilmpje van een jongedame. Rond de 30, ingevallen wangen, mislukt permanentje en een geforceerde glimlach. Ze had een kooi bij zich met daarin, volgens haar, een konijn genaamd Lotte. Ik zag een nijlpaard in koeienprint met flaporen, zo groot was het 6-persoons hoofdgerecht. Flappie kon kunstjes, geleerd van Danielle. Die was namelijk officieel konijnentrainer. Ik vroeg aan Lenny of ik het wel goed had verstaan.. Konijnentrainer… Achter de schermen stonden haar man en een vriendin, die zonder lachbui vertelde het konijnenvak geleerd te hebben bij haar vriendin. Ik vind dat je het recht hebt als werkgever om maandags zonder opgave van reden zulke mensen te ontslaan. Als ze een publieke of openbare functie hebben. Niemand neemt anders je bedrijf meer serieus. Of het is onderdeel van je Social Return Statuut. Dat je de meest hopeloze gevallen nog een kans biedt.

De act mislukte falikant. Lotte kon niet voetballen, klimmen, tijgersluipen of hoolahoopen. Deze Vlaamse reus bevroor spreekwoordelijk in het schijnsel van de lampen. Met 4 rode kruizen droop Danielle af naar de coulissen, waar ze lieftallig werd getroost door haar kneus, haar collega flappiecoach en hunk Johnny de Mol. Ze sprak de legendarische woorden: ‘Lotte had haar dag niet’. Vanaf nu zal ik die term regelmatig gaan gebruiken. Als iemand iets totaal zinloos probeert, wordt mijn antwoord: ‘Lotte heeft haar dag niet.’ Je bent gewaarschuwd.

Er volgden nog een bonte verzameling van weirdo’s, loosers en kansarmen. Allemaal opgenaaid door familie en vrienden die hen de hemel in hebben geprezen. Totaal gebrek aan zelfkennis, bescheidenheid en talent. Het programma leek eerder op Showroom, het legendarische NCRV-programma over excentriekelingen, die geen vlieg kwaad deden. De huidige commerciële omroepen exploiteren schaamteloos de domheid van simpele mensen. Deze exhibitionistische schreeuw om aandacht moet je serieus bedwingen. Of verbieden.

Elke gek heeft zijn gebrek en bijpassende hobby. Ik ga nu op mijn Spaanse buitenplee figuurpoepen. Ik ben in het Chinese alfabet bij het woord 兔腿 ;konijnenbout . Best moeilijk. Willen jullie er een foto van???

De Emmys zijn uitgedeeld, de Grammys vergeven en de Gouden Kalveren uitgereikt. Zelfs de Loden Leeuw is goed terecht gekomen bij de mega-irritante tweeling Coronel. Maar save the best for last, het is tijd voor de finale van mijn BRoMa 2015; de BRokkenMaker van het jaar. Er zijn 4 categorieën: Showbizz, Politiek, Business & International. Een goede BRoMa heeft de volgende kenmerken; narcistisch, naïef, megalomaan en dom. En het was nog nooit zo spannend!

In de categorie Showbizz is dat hysterische knulletje van GTST (Ferry JanDoedel of zoiets) een serieuze kanshebber. Je kunt niets, behalve aanstellen, krijgt er ruim voor betaald en loopt alleen je neusschotje af te schaven. Dan ben je heeel dom. 2e genomineerde is de creepy pedo Peter Jan Rens. Grenzeloos fantast en oplichter, die zijn Kaktus in zielige jonge dames steekt. Hij snapt niet waarom zijn theatershow “Hoe is het om Peter Jan Rens te zijn?” geen succes werd.. Persoonlijk vind ik Emiel Ratelband de beste kandidaat. Als je je vrouw slaat, beschuldigd wordt van brandstichting van je eigen rieten hutje (vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs…), al je mislukte relaties in de pers uitvecht en vlak voor de kerst nog aandacht trekt met een paar verdwenen witte Flappies, dan ben je echt een BroMa. Ook een klootzak, maar dat is niet nieuws. Als je Gordon in dit rijtje mist; niet bang zijn. Die heeft vorig jaar al een LifeTime BRoMa gekregen. Voor zijn hele oeuvre..

In de categorie Politiek strijdt Fredje “voor Volk en Vaderland” Teeven mee voor de prijzen. Deze crimefighter blijkt vooral gebakken lucht uit te kramen en dubieuze deals af te sluiten. Ook ex-kamervoorzitter Milou van Miltenburg maakt serieus een kans. Te laf om tot dinsdag te wachten op het Kamerdebat over haar functioneren. Ze vindt zelf dat ze het prima deed. Dat zegt iemand die bij het kamerdebat over mislukte ICT-overheidsprojecten gewoon zegt: “ik moest even googlen wat ICT betekent”. Toch heeft Henkie “Fijne Verjaardag” Krol er alles aan gedaan om te winnen. Ik zou doodsbang worden als hij mij feliciteert. De dood ligt dan al op de loer.

De Business categorie was iets lastiger dit jaar, maar Hubert Möllenkamp dingt zeker mee. Van een Maserati naar een arrestantenbusje is best een grote stap, maar voor deze Zonnekoning peanuts. Als je leest in de rechtbankverslagen hoe het er bij Rochdale aan toe ging onder zijn leiding, vraag je je serieus af waar het toezicht was. Hij struikelde pas toen hij een stevig benzinebonnetje declareerde. Van een auto die hij allang niet meer mocht rijden. 2,5 jaar cel is nog best te doen. Een relatieve onbekende is Jos Streppel, de oud-topman van KPN die dit jaar het veld moest ruimen. Hij beklaagde zich over het steeds minder bellen. Dat had dat niet zien aankomen, smste hij, want hij had geen Whatsapp. … Levensgevaarlijk, zo’n fossiel aan de top van een technologisch bedrijf. Onze snoeshaan Camiel Eurlings, winnaar 2014 in deze categorie, is dit jaar bestuurder geworden bij American Express. Ik heb snel dat plastic ding door midden geknipt.

Kandidaten voor de categorie Internationaal zijn Donald Trump, president Al-Hassad van Syrië en ex-topman Winterkorn van VW. Donald Trump, de man met de gevilde cavia als toupet, provoceert als geen ander en neemt met name de buitenlanders in de US op de korrel. Een groter contrast met Obama is niet denkbaar. Ik heb geen hoge pet op van de doorsnee Amerikaan en vrees nu al de verkiezingsuitslag. Trump in gesprek met Poetin… Allebei met getrokken pistool. WO3 in de maak. Ook President Al-Hassad van Syrië behoeft geen toelichting. 220.000 doden en 4 miljoen vluchtelingen op een bevolking van 22 miljoen. Meer (chemische) bommen op zijn eigen bevolking gegooid dan op IS. Tel Nederland en België bij elkaar op en je hebt een vergelijk. Over het VW-schandaal is al veel gezegd. Maar ik snap de verbazing niet. Dit gebeurt worldwide in veel bedrijven die ongezonde doelen na streven. Paardenvlees in je vegetarische hamburger, ik ben niet meer verbaasd.

PS: Heb je iemand gemist? Komt er nog iemand in aanmerking? Wie moet er winnen? Stem! Vermeld hem/haar bij de comments en graag met uitleg waarom. De uitslag wordt 2e kerstdag bekend gemaakt.