Vakantietijd. Grote delen van Nederland zijn weg, gaan weg of zijn alweer terug. Er is ook sprake van inhaal-gedrag, want de afgelopen twee zomers was het wel een beetje aanmodderen en pierewaaien tussen alle Corona-golven door.

Er is bijna nergens nog wat te vinden als je last minute plannen wilt maken. Een spoed weekje Rhodos kan je zomaar €1.800,= p.p. kosten, met fenomenaal uitzicht vanuit je 10m2 kamer op de muur van de overburen. Op de bonnefooi ergens heen rijden heeft ook geen zin, want alles zit vol. Zelfs Peter Gillis heeft zijn aftandse parken volgestouwd. Van schrik zijn alle kakkerlakken gevlucht. Binnenkort zijn we ook van dat gênante TV-programma af. Dikke Peet heeft blijkbaar losse handjes, wat wel past bij zijn status van asociale ondernemer.

Ik geef het eerlijk toe: ik kan smakelijk lachen om het vakantieleed van anderen. En dan niet in de categorie ZOO (Ziekte-Ongeluk-Overlijden), maar wel ‘badkraan lekt 5hoog in Blanes’, ‘hotelbuffet veroorzaakt reetrace op Kreta’, ‘gelig zwembad stinkt naar pis in Bodrum’. Al decennia zijn er TV-formats op gebaseerd. Vroeger Frits Bom met ‘de Vakantieman’ (nu vernieuwd bij MAX), Ursul de Geer met ‘Het Is Hier Fantasties’ of engerd Rob Geus met ‘Red mijn vakantie.’ Het is voor mij een soort van leedvermaak. Hele vakantie naar de kloten omdat het doucheputje verstopt zat. ‘Ik heb het hele jaar gewerkt voor deze twee weken en nu wil Juan niets oplossen. Ik kan wel janken. Ik wil naar huis!’.

Ik heb al best veel gereisd en mijn portie tegenvallers gehad. Op mijn 19^e toerde ik zomers als reisleider door Spanje en Portugal met 45 eigenwijze Nederlanders in een aftandse bus. Het waren cultuurreizen, met vooral deelnemers uit het onderwijs. Er ontstond een paratyfus-uitbraak in de groep, waarna we onder politiebegeleiding naar Lissabon vertrokken om daar geïsoleerd te worden op de grootste camping van Europa. Tien man van de groep werden opgesloten in het ziekenhuis, de rest mocht de camping niet af en alleen gebruik maken van 1 douche en toilet op 300 meter lopen. Na dagen onderhandelen met ambassade, reisorganisatie, verzekering en afgevaardigden van Portugese Ministerie van Gezondheid mochten we verder. Maar eerst moest ik 4 totaal geflipte deelnemers op het vliegtuig naar Nld krijgen, omdat ze onhandelbaar waren geworden en de hele groep gijzelden.

Echt mislukte vakanties kan ik me niet herinneren, wel domme keuzes of stomme foutjes. Jaren geleden boekten Marion en ik, na een hectische werktijd, een All-Inclusive vakantie naar Puerto Vallarta in Mexico. Alles was luxe, alles was veel (eten en drinken), alles werd geregeld. Maar ik zat uit pure verveling al om 11.00 uur aan de Piña Colada en haalde licht aangeschoten net de lunch. Na een dag of 5 besloten we de ‘luxe gevangenis’ alleen te gebruiken om te overnachten en gingen we lokaal op zoek naar leuke restaurantjes en niet-georganiseerde bezienswaardigheden. Maar het was onze eerste en laatste All-Inclusive.

Elf jaar geleden, tijdens onze Australie-trip, huurden we een camper bij Cheap-a-Camp. Alles was gammel en cheap aan de camper en hij kraakte gevaarlijk bij het remmen en bij bochten. Maar het ergste waren de nachten. De één-persoons foam-matrasjes waren zo dun, dat we besloten ze op elkaar te leggen, zodat je om de dag in ieder geval 1 nacht redelijk kon slapen. Na een week waren we kapot. Maar het campertje ook, want de wielophanging brak bijna af. We regelden een huur-auto, doken een luxe hotel in en hebben 24 uur geslapen. Het zal nog wel even duren voordat we weer in een caravan of camper slapen.

Onze verre reis naar Cambodja en Maleisië stellen we ook dit jaar weer uit, nu Azië toch al met reisbeperkingen begint i.v.m. oplaaiende Covid-gevallen. In plaats daarvan gaan we tweede helft oktober een autotoer maken naar Noord-West Spanje (Asturias, Galicia) en daarna door Portugal om te gaan eindigen in onze winter-standplaats Malaga. Ik heb op vakantie meestal de leiding over de route en bezienswaardigheden, Marion doet de accommodatie. De voorbereidingen zijn begonnen en die zijn vaak net zo leuk.

Hebben jullie sterke vakantie-verhalen? Hilarische blunders? Vliegtuig gemist? Paspoort vergeten? Koffers thuis in de hal laten staan? Kind op het toilet achtergelaten langs de Franse autoroute? Toe, vertel eens..

Je weet dat het gebeurt en toch word je erdoor verrast; de bedrijven die van een crisis exorbitant profiteren en geen haarbreed in de weg worden gelegd.

Begin maart vroeg ik me in een column over energie af, waarom de olieprijzen zo hard stegen (http://vroegopzondag.nl/?p=3241). En eigenlijk staat die vraag nog steeds open. Op 1 januari 2022 kostte een vaatje olie rond de $75,=, eind juni was dat boven de $100. Maar het rare is, het komt niet door schaarste. Want eind 2021 werden er elke dag 77 miljoen vaten olie opgepompt in de hele wereld en op dit moment zijn het er zelfs 100 miljoen. Duizelingwekkende aantallen, maar geen tekort. Is beursspeculatie de grote boosdoener? Het antwoord is waarschijnlijk ja.

En Shell leverde deze week het keiharde bewijs: een 2^e kwartaalwinst van € 11,2 miljard. Het 1^e kwartaal van 2002 was ook niet slecht met € 9,1 miljard. In deze energiecrisis maakt Shell 100% meer winst dan vorig jaar in dezelfde periode. Ik word pissig als ik Shell-baas van Beurden hoor zeggen dat ze de winsten gebruiken om te investeren in veilige en duurzame energieleveringen. Pinokkio van Beurden kreeg een lange neus van het liegen, want het grootste gedeelte wordt gebruikt om Shell-aandelen terug te kopen om in de toekomst nog meer winst te kunnen maken.

In Frankrijk hebben ze besloten om de energiemaatschappijen te dwingen om lage tarieven door te belasten en daarmee eigenlijk de prijs te reguleren. Daarom is Franse benzine ineens één van de goedkoopste van Europa, terwijl het altijd andersom was. Iedereen die op vakantie ging, probeerde altijd zo min mogelijk in Frankrijk te tanken. Er werd meteen door het parlement een overwinst-belasting aangenomen, zodat bedrijven als Shell over de meerwinst dan nu €2 miljard extra hadden moeten betalen.

Was snel geregeld daar. En wat zegt onze staatssecretaris van Rijn? Dat het niet kan in NL, omdat het 2 jaar duurt voordat het ingevoerd kan worden bij de belastingdienst. Net zoals het aanpassen van de jubelton, een andere systematiek  voor vermogensbelasting, eerlijke dividendbelasting voor grote bedrijven etc. etc. Kan niet, te ingewikkeld, slechte ICT, te weinig personeel, andere prioriteiten. Het hele arsenaal aan Rutten-smoesjes komt op tafel, als we het maar niets hoeven aan te passen. Lamzakkerig duikgedrag.

Er zijn nog een paar grote Nederlandse bedrijven die lekker draaien op andermans pijn. Albert Heijn, winnaar van de Coronacrisis, heeft ook een prima 2021 achter de rug. Dit jaar zijn ze volop bezig om de pijn van de inflatie bij de producenten neer te leggen. Simpel gezegd; ze knijpen hun leveranciers tot op het bot uit, waardoor die soms onder kostprijs moeten leveren. En aan de kassa bij Appie ben je nu gemiddeld 5% duurder uit dan begin dit jaar, dus zullen ook de halfjaarcijfers van AH niet tegenvallen. Ik schat een bescheiden winstje van € 1 miljard…

Unilever, ook zo’n lobbyclub die rechtstreeks naar de Nokia van Rutten belt, doet het lekker door ongegeneerd telkens de prijzen te verhogen. Dit halfjaar zijn de prijzen al 11% gestegen , waardoor de winst lekker stabiel op € 3,2 miljard uit komt, midden in de Oekraïne-grondstoffen crisis. De banken, accountants, verzekeringsmaatschappijen, ze doen het allemaal geweldig. Never waste a good crisis.

Waarom ik zo afgeef op deze reuzen? Omdat daar onder complete bedrijfstakken struggelen om de hoge inflatie en gestegen kosten betaalbaar te houden voor hun klanten. Het MKB heeft de grootste moeite om de gestegen inkoopkosten door te kunnen belasten aan hun klanten. Als je bv. mooie slasoorten levert (zoals de Klispoel in Beek) aan AH en je kosten met 10% zijn gestegen, krijg je te horen dat je contractueel pas in 2023 mag verhogen. Tot die tijd vreet je maar droog brood.

Het wordt een taaie 2^e helft van 2022. Boze boeren, hoge inflatie, nieuwe coronagolfjes, stijgende rente, asielzoekers-tragiek. En ook nog nieuwe winterbanden voor mijn PC-Hoofttractor.

Ik weet dat velen van jullie liever een persoonlijk verhaaltje lezen over mijn triviale blunders, onze reizen of over mijn persoonlijk wel en wee. Sommige zijn allang afgehaakt na dit cijferbombardement en hebben door gescrold naar de vakantiefoto’s van de buren. Groot gelijk, er is ook niks grappigs aan deze column. Volgende week beter!

Het zit erop; de Zomerfeesten in Nijmegen zijn door een recordaantal mensen bezocht. 1,5 miljoen feestvierders en 40.000 lopers dompelen zich onder in het grootste gratis evenement van Nederland. Drie dagen wandelen en zeven dagen feest, een mooie combinatie!

Zelf heb ik me maar een half avondje in het feestgedruis gemengd. En zag vooral veel uitgelaten jonge mensen die gesmacht hebben naar deze über-party. Het centrum barstte uit zijn voegen en iedereen stond heerlijk hutje-mutje tegen elkaar. Ben benieuwd hoeveel nieuwe Corona-gevallen dit gaat opleveren. Ik heb gelukkig geen locaties in de buurt van Nijmegen, maar heb de afgelopen weken al een golf aan nieuwe Corona-gevallen voor de kiezen gehad met ons bedrijf De Groene Artisanen.

Gisteren was er een “grote” demonstratie in onze hoofdstad. Een paar honderd mensen hadden één grote gemene deler: ze waren overal tegen! Tegen vaccineren, tegen het stikstofbeleid, tegen immigratie, tegen de globalisten, tegen de liegende media. Trump is een held, Biden een pedofiel, Rutte moet voor een tribunaal komen. Natuurlijk zijn dan sommige Forum voor Democratie-prominenten er als de kippen bij om het vuurtje op te stoken. Er kwamen ook een paar boeren aanwaaien met trekkers, maar het is lastig om met zo’n ding door de hoofdstad te snorren.

Er schoot mij één ding te binnen toen ik het verslag van de demonstratie las. Hebben zij ook de cijfers gezien van de bijwerkingen van de vaccinaties? Het Lareb, het Nederlandse Bijwerkingencentrum, heeft tot en met mei 2022 (dik 2 jaar na start van Corona) 662 meldingen ontvangen van overlijden na een corona-vaccinatie. Bij een groot deel ligt er een andere oorzaak meer voor de hand. Maar als we alle 662 meldingen afzetten tegen 33,5 miljoen vaccinaties is dat 0,002%. Om de boel een beetje in verhouding te zetten: er gaan jaarlijks 19.000 mensen dood door roken. 300 x hoger dan de (maximale) bijwerkingen van Covid.

Er waren in het begin nogal zware risico’s volgens de anti-vaxxers. Je zou proefkonijn zijn van de Big Pharma, Bill Gates en Soros zaten erachter om ons te domineren, via het vaccin kreeg je een 5G-chip ingeplant. Er was vooral twijfel wat de lange termijn-effecten zouden zijn van vaccineren. Op zich een spijkerhard argument, want lange termijn effecten weet je pas op lange termijn. Misschien is het nog te vroeg om te oordelen, maar het lijkt erop dat ik geen varkensoren ga ontwikkelen de aankomende tijd.

Ik heb wel een paar andere bijwerkingen, die ik  nu met het grootste gemak onder naweeën van Corona schaar. Het meest zichtbare is mijn buikomvang, ruim 4 cm groter dan in februari 2020. Het begon na mijn 1^e inenting in mei 2021. Ik reed het testterrein af en voelde meteen een opzwelling ontstaan. Onder de douche de volgende ochtend moest ik voorover bukken om te kijken of mijn belangrijkste lichaamsdeel nog op de oude vertrouwde plek zat, want hij was uit beeld. Het is voor mij altijd een punt van zorg, sinds ik jaren geleden bij een bezoek aan Waterworld in Lloret van de Kamikaze glijbaan af ging en in paniek raakte. De kalebassen van mijn klokkenspel waren door de klap naar binnen geschoten en moesten handmatig terug geduwd worden naar hun vertrouwde positie..

De antistoffen van de 2^e  vaccinatie hebben zich demonstratief verzameld in de ‘autoband’ onder mijn kin. Het lijkt daardoor of ik de airbags van mijn Touareg hebben verplaatst naar een permanente positie net boven mijn nek. Het is een bijwerking die ik niet meer kwijt kan raken, tenzij ik 8 weken afgezonderd van de wereld bloesemtheeblaadjes ga kauwen in Bhutan. Misschien kan ik dan een bijlesje nemen bij de minister van National Geluk, de enige met die portefeuille in de wereld.

De andere bijwerkingen (slapeloosheid, stress, winderigheid, het emotionele gedrag van een hysterische poedel, vraatzucht, onredelijkheid, toenemende roekeloosheid) zijn onmiskenbaar het gevolg van de booster, niet voor niets zo genoemd. Deze heb ik in januari dit jaar gekregen en heeft mij regelrecht naar de verdoemenis geholpen.

Als we mijn cynisme over de bijwerkingen even parkeren, blijft de vraag of we alles weten. En vooral, moeten we doorgaan met de beschermende maatregelen? Hoeveel mensen zijn NIET gestorven door het vaccin?

Wie het weet, mag het zeggen. Wees eens eerlijk, welke bijwerkingen heb jij last van?

Al weken draai ik om de hete brei heen. Ga ik het onderwerp angstvallig uit de weg. Bang dat er ineens een delegatie met trekkers op de Duitse stoep staat. Omdat ik het misschien niet eens ben met hun acties, of mijn Hollandse vlag nog gewoon recht heb hangen, of misschien te genuanceerd  over ons stikstofprobleem denk. Ik weet nu al dat mijn ‘publiek’ verdeeld zal reageren.

Maar jullie zijn ook van mij gewend dat ik geen blad voor mijn mond neem en dus ook prima kan begrijpen dat sommigen er radicaal anders over denken. Zo werkt dat met vrijheid van meningsuiting in een democratie. Onder het motto : “we agree to disagree.” Waarna de meerderheid, met respect voor de minderheid én de grondwet, de knoop door mag hakken.

Ik kan dus heel lang sympathie hebben voor minderheden die opkomen voor hun rechten of die protesteren omdat ze gedupeerd worden. So far, so good. Als je boer bent en je vreest voor je voortbestaan, dan heb je het recht om te demonstreren of (binnen de afspraken van de wet) actie te voeren. Toeteren, trekker-optochten, spandoeken met (vaak kromme) teksten, Malieveld omploegen; doe je ding. Maar het begint bij mij te schuren als je andersdenkenden dupeert, politici bedreigt of bemiddelaars weigert te spreken. Als je schade aanricht of bedrijven benadeelt. Vanuit welk recht doe je dat?

We hebben een wettig gekozen regering die de overheidsdiensten aanstuurt. Het is nooit mijn clubje geweest, dat van Rutte 1,2,3,4. In welke samenstelling dan ook, het is al heel lang een aaneenschakeling van fouten en incidenten, waarbij de waarheid en eerlijkheid ver te zoeken is. Onze overheid hoort ons te beschermen en slaagt daar de laatste 10-15 jaar steeds minder goed in. En toch is die falende overheid een gevolg van ons eigen stemgedrag.

Onze regering is niet verantwoordelijk van Corona of de Oekraïne-oorlog.  Maar de aanpak om zaken op te lossen loopt parallel met de manier waarop mijn clubje FC Barcelona de afgelopen 10 jaar wordt gerund: wanbeleid, financiële risico’s, bedrog, incompetentie en dom opportunisme. Alle problemen worden vooruitgeschoven in de hoop dat ze dan misschien vanzelf oplossen. Onverantwoord beleid dus. Met verstrekkende gevolgen voor burgers, milieu en maatschappij.

Spanje, mijn 2^e vaderland, heeft sinds 2018 een linkse regering. Ondanks alle tegenwerking van vooral de oude rechtse krachten in het land (kerk, Opus Dei, de conservatieve rijke families, het leger) is het gelukt een aantal zaken te veranderen die lang onmogelijk leken: een wettelijk minimumloon van € 1125,= bruto per maand (was €858,=), 1 miljoen minder werkelozen sinds mei 2021, zelfs een betere beheersing van het overheidstekort in Coronatijd dan Nederland.

Het afluisterschandaal Pegasus heeft in Spanje wel duidelijk gemaakt hoe ver de oppositie wil gaan om de macht en de oude structuren terug te krijgen. De geheime dienst luistert gewoon de telefoon van de premier en andere politici af. En regionaal heeft de rechtse Partido Popular jarenlang de kiesdistricten kunnen aanpassen (gerry-mandering à la Trump) om straks met minder stemmen dan de linkse PSOE van Sanchez toch weer de verkiezingen te kunnen winnen. Zo werkt het in Spanje.

Maar terug naar de boeren. Wat willen ze bereiken? Gewoon doorgaan met veeteelt en niet ingrijpen? We hebben toch echt in Nederland een stikstof-dioxide en ammoniak-probleem. Wat helaas voor een groot gedeelte komt door intensieve veeteelt. Ook door verkeer, luchtvaart en bedrijven, maar gemiddeld is het boerenbedrijf voor pak ‘em beet 60% de veroorzaker van de schadelijke uitstoot. We hebben het, à la Rutte, lang voor ons uitgeschoven en niet ingegrepen. En zachte heelmeesters maken stinkende wonden (van gier en mest).

We zullen in de nabije toekomst anders om moeten gaan met de productie van ons eten. Of het huidige plan van de regering de beste oplossing is? Geen idee. We kunnen alleen niet weer de problemen vooruitschuiven en door de volgende generatie laten oplossen. Dat hebben we al gedaan met het pensioenstelsel, overheidstekorten en woningbouw.

Kortom, bied de boeren een goede regeling. Net als de aardgas-gedupeerden en de toeslagaffaire-benadeelden. Stop met tijdrekken, duikgedrag en onduidelijkheid. We zijn een rijk land, als we eerlijk (ver)delen. Geen jubeltonnen, geen vrijstelling van vennootschapsbelasting door grote multinationals, geen dure subsidies aan kansloze bedrijfstakken. Maar ja, ik ben een linkse rakker.

Even een paar dagen aan het bijkomen in snikheet Spanje. Als er nog iemand ontkent dat het klimaat aan het opwarmen dan ben je hier van harte welkom in 40+ graden. Het is vooral zaak om de vochtreserves in je lichaam op peil te houden en dat lukt best aardig.

Ik heb hier al best vaak mijn antipathie geuit naar het meest venijnige huisdier op deze planeet: de kat. Deze dakhaas, de tamme van stoere soortgenoten als de tijger of de leeuw, heeft een onuitroeibare schijt aan alles en iedereen en gedraagt zich nog steeds als de mascotte van Cleopatra. Als arrogantie verschijnt in de gedaante van een diersoort, dan heeft het snorharen en spleetogen. De afgelopen dagen ben ik weer geterroriseerd door een krolse kat, die het geluid van een jankende baby nabootst alsof hij aan Holland Got Talent meedoet. Galbak.

Maar er is goed nieuws! In Australië is vorige week een nieuwe lokale wet aangenomen in de grote steden als Sydney en Melbourne. Een fantastisch initiatief: katten mogen voortaan alleen nog maar aan de riem naar buiten. Gerechtigheid en gelijkheid! Niet meer stiekem de buurt terroriseren, maar aan de lijn. Ik kan me nu al verheugen op foto’s van zwaar chagrijnige Garfields die tegensputterend worden uitgelaten met een stevige halsband om. Can’t wait!

De reden is even logisch als schokkend. Meer dan een miljard zoogdieren, 400 miljoen vogels, 600 reptielen en ook veel kikkers worden jaarlijks in Australië vermoord door deze roversbende. De kat is zelf import uit Engeland, ooit met een paar veroordeelden meegereisd naar Down Under. Dan heb je je toch te gedragen, als dierlijke asielzoeker? Maar niet de kat, die miauwende egotripper.

Ik ben van plan om een Europarlementarier te benaderen om in een zelfde wet aan te nemen als in Australië. Misschien iets minder urgent dan betere jeugdzorg, afhandeling van toeslagenleed of betere regels voor overheidssteun aan kansloze vliegmaatschappijen. Maar er zijn honderdduizenden Medelanders die last hebben van het anarchistische gedrag van de nachtsluipers. Ze poepen zonder toestemming in je tuin, graven je perken aan gort, leggen halfdode muizen op je deurmat of sproeien als een brandweerman een gruwelijk pislucht over de loungeset. Tot nu toe zonder sancties.

In Spanje heb ik bewust de hagelkogeltjes ver weg opgeborgen van mijn buks. Ik zou anders snel in de verleiding komen om te mikken op dat kleine ronde plekje onder hun parmantige staart. Nu probeer ik nog met een professioneel waterpistool, ultrasound kastjes, hysterisch geschreeuw en kansloze opjaag-technieken ons erf vrij te houden, maar bijna altijd zitten ze 2 minuten later hautain op veilige afstand mij aan te staren en te minachten. Het lijken wel Real Madrid-fans.

Ik denk wel dat bij een riemplicht bijna de helft van alle “kattenliefhebbers” afhaken. Want die zijn liever lui dan moe. Geen zin om dat spinnende spook uit te laten. Een hond kijkt je lief, hoopvol en een tikkie naïef aan, totdat je opstaat en zegt: “rondje doen?”. Dan sprint hij naar de gang, trekt de riem van de kapstok (die omvalt) en huppelt 15 rondjes om je heen van blijdschap. Denk je dat een kat dat gaat doen, als je die riem gaat pakken? Nee joh, die krult zich op onder de bank, de slierten bekleding ontwijkend, die hij met zijn destructieve gekrab heeft aangebracht.

Ik beloof alle kattenliefhebbers dat ik geen denigrerende opmerkingen ga maken als jullie je kat uitlaten in de nabije toekomst. Vind het ook prima als je een roze riempje met glitterende zilveren hartjes om het nekje van je snoespoes hangt. Je mag me bellen als je extra zakjes nodig hebt om de drollen van je snorremans op te rapen.  

Denk nou niet meteen dat kattenhaat mijn leven beheerst. Ik heb vandaag mijn zeldzame vrije zaterdag optimaal benut. Beetje klungelen in de tuin en aan het huis, fantastische geluncht met amigo Robert bij ons favoriete restaurant Vila Más. Het mooiste tomatengerecht ooit gegeten, gecombineerd met een weergaloze mooie Sauvignon Blanc uit de Loire. Bij thuiskomst op buikniveau gedobberd in het zwembad, met een verfrissende Gin Tonic binnen handbereik en daarna een authentieke Arturo Fuentes sigaar om te vieren dat het zomerseizoen is begonnen.

La vida es buena!

Is er onder jullie nog iemand die niet boos is of wil protesteren? Die gewoon niet zeurt en accepteert dat er soms onvoorspelbare dingen gebeuren die ons leven beïnvloeden? Die er dan het beste van maakt en vooruit kijkt i.p.v. boos in de achteruitkijkspiegel te loeren?

We kunnen allemaal een clubje oprichten voor iets waar we ontevreden over zijn. Je kunt een actiegroep oprichten omdat de HEMA die witte zakdoek met blauwe bies uit het assortiment heeft gehaald. Of een petitie opzetten voor de terugkeer van spiegelei-conducteur op de stations. Ook de protestgroep ‘Anti-Jorritsma’ maakt veel kans, nu blijkt dat die flut-Floriade een verlies gaat opleveren van € 75 miljoen. Waanzin, dat is € 37.500 per inwoner! Die Annemarie Jorritsma heeft een slagveld aan foute en corrupte beslissingen genomen en staat vrolijk te borrelen op het VVD-congres. Schaam je!

Er zijn 5.500 militante boos-boeren die ons land plat (willen) leggen. Geen groot groepje, maar ze hebben het recht om hun mening te geven. Ik hoorde best domme dingen de afgelopen dagen uit de mond van deze boos-boeren, maar dat is okay. Hun werk is koeien melken, varkens fokken, kippen voeren, stront uit stallen spuiten. Dan heb je niks aan HBO Welzijnsdenken, Communicatie of Internationaal recht. Als dat het enige is wat je kunt of leuk vindt, mag je dat verdedigen.

Maar wel binnen de grenzen van onze wet. Ik word chagrijnig als ik sommige politici hoort zeggen dat ze het niet goedkeuren, maar wel snappen. Wat een miezerige populist ben je dan. Type Donald Trump. Als onze leiders/politici niet meer het verschil weten tussen goed en kwaad, is het kwaad al geschied. Om een paar stemmetjes te winnen of aan de macht blijven, verlies je normen en waarden. Geen wonder dat het vertrouwen in de politiek afneemt.

Één ding is wel jammer. Morgen wilde de boos-boeren Schiphol platleggen. Ik dacht dat dat allang gebeurd was, gezien de puinhoop daar. Maar nu wordt ineens het leger erbij gehaald om te voorkomen dat onze ‘Nationale Trots’ open blijft. Houd toch eens op, sluit die hut gewoon, stop met lobbyen voor een terminaal zieke geldverbrandings-circus. Weg met die krampachtige reanimatie-reflex.

Alle media berichtte deze week dat de KLM, hoofdbewoner van het pauperparadijs Schiphol, de extra Corona-lening van € 740 miljoen had terug betaald. Petje af, chapeau, knap hoor, goed zeg. Waarom niet erbij vermelden dat ze gewoon veel te veel als lening hadden gevraagd en gekregen, nl. 3,4 miljard? Dan hebben we het niet over de 1,7 miljard totale NOW steun, die ze hebben ontvangen en niet hoeven terug te betalen. Ondanks dat ze 5000 medewerkers hebben ontslagen.

Ik hoor jullie denken; ‘Frank denk aan je bloeddruk.’ Maar het hele NOW-steun pakket is voor veel MKB-bedrijven die zich aan de afspraken hielden (geen medewerkers ontslaan, loon doorbetalen etc.) dramatisch uitgepakt, zeker als je aan het groeien was. Met De Groene Artisanen krijgen we uiteindelijk 24% van de totale schade in NOW 1 uitbetaald. Daarvoor moesten we wel nog eens weken ploeteren, samen met een dure accountant, om zelfs dat % overeind te houden. We zijn achteraf blij dat we NOW 3,4,5, en 6 hebben laten schieten. Het levert niks op en kost alleen maar tijd en energie .

Misschien begin ik wel een Ryanair-klaagclubje, omdat ik al twee keer achter elkaar op het verkeerde vliegveld ben geland en dan pas om 4.30 uur ’s morgens met de bus op Weeze werd gedropt. Het is natuurlijk puur egoïstisch gedrag en eigen belang, maar dat zijn al die boos-groepjes toch? Ikke, ikke en de rest kan stikken (zonder stof). In een samenleving kun je niet iedereen tevreden houden, maar sinds Corona gaat het minderheidsgroepen alleen maar om hun mening, die ze bereid zijn agressief op te leggen aan de stille meerderheid.

Ik kan ook de Gamma in Boxmeer bezetten. Omdat de gietvloer bij de ingang te glad is. Dat is extra lastig als het handvat van een mayonaise-emmer met daarin 731 muntjes afbreekt. En je dan één voor één deze muntjes met je duim en wijsvinger van de vloer moet halen, op je knieën. Terwijl elke boerse bezoeker van de Gamma commentaar geeft…. Ik was niet boos, wel verdrietig. En nee. Dat is niet grappig.

Toen ik vorige week zondagmorgen mijn matige stukje postte, wist ik nog niet wat er vlak daarvoor was gebeurd. Dat verschrikkelijke nieuws heeft mij daarna de hele week in een strakke houtgreep genomen.

Vorig weekend werd gedomineerd door talloze motorongelukken. Maar het eenzijdige motorongeluk in Oeffelt, waarbij een 19-jarige knul en zijn 19-jarige meisje overleden, kwam als een mokerslag binnen. Het veranderde van een triest krantenbericht naar een onmetelijk drama in nabije kring. Uit respect voor de privacy van de familie geef ik geen nadere details, maar ik wel mijn verslagenheid met jullie delen.

Ik denk oprecht dat er geen grotere pijn of verdriet bestaat dan het verliezen van je jonge kind. Want zo heeft de evolutie het nooit bedoeld. Bijna elke diersoort ervaart het verliezen van zijn kroost als lijden, maar de mens gebruikt zijn grote hersencapaciteit voor dingen als gevoel en kan dan ook in een neerwaartse spiraal raken. Dat hoeft niet natuurlijk, maar voorbeelden zijn er genoeg.

Mijn opa en oma van moederskant verloren twee zonen, André op zijn 18^e en Rob in 1989 op zijn 45^e. Rob was mijn markante peetoom uit Amsterdam. Mijn moeder en haar twee zussen leerden gaandeweg met het gemis omgaan, maar vooral mijn oma raakte verbitterd en kon geen vreugde meer uit haar leven halen. Als verloskundige heeft ze 10.000 kinderen op de wereld gezet, maar twee van haar eigen vijf kinderen heeft ze overleefd.

In 1994, inmiddels 28 jaar geleden, overleed mijn beste vriend Michiel door een zinloos auto-ongeluk. Alhoewel het gemis slijt, blijven zijn sterfdag en geboortedag mij altijd herinneren aan zijn veel te korte leven. Gelukkig maak ik elke twee jaar met zijn broer Joost een memory lane-trip naar een plek in Europa die iets met zijn naam te maken heeft: Mont St.Michel-Basilica San Miguele-San Miguel de Cruilles. Dit najaar is Schotland aan de beurt: Er staat een mooi St. Michael kerkje in Edinburgh. Michiel liet twee jonge meiden na, die hun hele leven hun vader moeten missen. Zijn ouders waren gebroken en zijn er eigenlijk, tot hun dood, nooit meer overheen gekomen.

Er is geen blauwdruk hoe je met verlies moet omgaan, iedereen rouwt op zijn eigen wijze. Ik ben er wel van overtuigd dat je met rouwbegeleiding of rouwcoaching handvatten kunt krijgen om er beter mee om te gaan. Maar ik moet er eerlijk bij zeggen, dat ik deze week elke ochtend wakker werd met de allereerste gedachte aan de ouders/zus van deze jongen. Die splitsecond dat zij zich realiseren; shit, hij is er niet meer. Ik denk dat ik niet de moeite zou nemen om nog mijn bed uit te komen, als er iets met Anne-Roos of Marloes zou gebeuren. Ik krijg er rillingen van.

Het afscheid gisteren was overweldigend, maar vooral ook mooi en eerlijk. De enorme vriendenkring maakte een verslagen indruk, maar sommige knullen konden het opbrengen om voor een groot publiek afscheid te nemen van hun maatje met mooie en hartverscheurende teksten recht uit hun ziel.

We weten allemaal dat het noodlot op de loer ligt, vooral als je het niet verwacht. We rijden soms hard met een racefiets over een gevaarlijke kruising zonder te stoppen, pakken toch nog even die zwarte skipiste langs die afgrond, letten veel te weinig op ons cholesterol, hebben geen zin in een prostaat-onderzoek. Als je ouder wordt, neem je wel minder risico’s. Maar we leven vaak in schijnveiligheid.

Mijn ouders hebben doodsangsten uitgestaan in mijn pubertijd. Ik was roekeloos en richtingloos, stond altijd vooraan als het menens werd en reed auto in een tijd dat de BOB nog niet bestond. Maar mijn ouders en ik hadden geluk, want het noodlot sloeg niet toe.

Het leven is niet maakbaar. Wij zijn in Nederland Kampioen Risico’s Uitbannen en maken het liefst overal een protocol voor. Maar het noodlot erkent geen protocol. Het slaat onverwachts en wreed toe. Wat rest is verdriet en proberen kracht te vinden om ermee te leren leven. En hoe zwaar deze week ook was, het is vooral bedoeld om niet te vergeten. Om te blijven herinneren aan diegene die er niet meer is. En aan diegenen die achterblijven en ons nodig hebben. Daarvoor zijn wij het unieke ras mens, dat elkaar met emoties kan ondersteunen.   

De wereld verandert snel. Cash raakt uit de gratie. Er zijn nog mensen zonder Tikkie, zelfs jonger als ik. Dat is best onhandig denk ik. Mijn tante Ria uit Barcelona, 86 lentes jong, doet aan betalen met telefoon en internetbankieren via de Ipad.

In het levendige stadpark Ciutadella van Barcelona, een soort Vondelpark maatje XXL, zag ik twee weken geleden enorm veel fietsbezorgers rondtouren, die op hun Google-app keken waar ze de pizza’s, noodles, kip tandoori of tortillas af konden leveren. Dat is de nieuwe wereld. Online besteld en betaald, locatie delen en klaar. Eromheen drentelden tientallen Pakistani (allemaal aangesproken met: Hola Paki!) die de drank aanbieden: koud bier, gin tonics met veel ijs, cocktails en heel soms water. Dat gaat dan weer wel met cash, alhoewel er ook eentje een mobiel pinapparaat bij zich had. Die was klaar voor de toekomst.

Dat was een Spaanse Juan in de Lidl van Lloret afgelopen vrijdag duidelijk niet. Deze flapdrollos stond voor ons bij kassa 4. Verscholen achter een Abba-zonnebril, daaronder een mondkapje type Eendenbek 2.0, legde hij minutieus en haast dwangmatig zijn koopwaar op de band: 2 blikjes anjovis, 3 pakjes boquerones, 2 pakjes serranoham, een potje brandade van kabeljauw en een pakje chocoladekoekjes. Niet bepaald een stevig potje avondeten, maar waarschijnlijk genoeg voor zijn frêle lichaam, waar zijn benen als bamboeriet onder zijn grijze bermuda uit staken.

Hij wilde graag zijn kortingsbonnen inzetten alsof hij in het casino een aas trok bij Black Jack. Maar het gefreubel op zijn telefoon, maatje tablet, leverde onder de scanner geen vrolijk piepje op. Na 5 minuten (w.v. 4 minuten stoom uit mijn oren), haalde hij zijn schouders en besloot hij over te gaan tot het betalen van €16,38. Hij vouwde een briefje van € 500,= keurig uit en gaf die aan de kassière. Ik verwachtte een corrigerende verbale tik op zijn neus en de uitleg dat max € 100= mogelijk was, maar daarentegen werd de Hoofd Geldbobo van Lidl erbij geroepen en begon er een ingewikkeld dominospel met geldcassettes. Ik kon nog net de neiging onderdrukken om zijn mondkapje te testen op elasticiteit.  

Met de Groene Artisanen hebben we maar één locatie waar er nog met contant geld wordt afgerekend. Er zijn daar veel Oost-Europese productiemedewerkers die met een verfrommeld briefje van vijf of een handvol zilverlingen betalen. Elke 2 weken neem ik in lege mayonaise-emmers de duiten mee om af te storten bij een geldmaat. Vroeger kon je dat bij je bank doen, maar dat was veel te veel service voor de geldwolven, dus helemaal afgeschaft. Ik kan ook een geldauto laten komen, maar dat kost per keer 250€. Er we blijven MKB-ers, hè? Ik ben met mijn Touareg ook niet bang voor een achtervolging.

Ik heb soms dagen geen cash in mijn poeplap. Dat was vroeger wel anders. Op maandagmorgen werden de salarissen bij Hotel Atlanta in kleine bruine envelopjes gedaan, de bekende loonzakjes. Dat was maar goed ook, want vanaf maandagmiddag kwamen leveranciers met de rekening van de afgelopen week om boter bij de vis te krijgen. De eigenaar, even flamboyant als onbetrouwbaar, had jarenlang als koppelbaas kofferbakken vol met Duitse Marken mee naar Nederland genomen en was daarna in de horeca beland. Nadat alle horecazaken failliet waren gegaan, pakte hij zijn oude pecunia-métier weer op in Duitsland. Hij zit nu al jaren vast in Engeland, omdat hij het masterbrein was van coke-transporten van Engeland naar Nederland met: ambulances…  

Ooit had ik met mijn favoriete oom Nick in Australië een lucratief en legaal cash-handeltje. In het zomerseizoen haalden we alle grote ijsblokjesmachines van een stil indoor-stadion dagelijks leeg om ze dezelfde middag vanuit een aanhanger te verkopen aan benzinestations. Op de terugweg naar huis splitten we dan de poen, gemiddeld 50 Australische Dollar p.p.p.d. We konden helaas geen grootboeknummer in het boekhoutpakket voor deze cash-inkomsten vinden, dus hebben we maar besloten om het te gebruiken voor nobele privé-doelen.

Over geld gesproken; Ibrahim heeft een bod van  bijna €5.000,= gekregen op de uit de as herrezen Zafira. We hebben er samen smakelijk om gelachen. Want hij wil er helemaal niet van af, hij is zo trots als een pauw op onze oude hoer van het parcours. Het is de Parel van Dampha Kunda. Mooi toch?

Hartje zomer en toch begeef ik me vandaag op glad ijs. Over een gevoelig onderwerp, vooral voor blanke (ietwat corpulente) witte mannen (afgekort BWM-ers) van meer dan gemiddelde leeftijd. Mannen waarvan het zelfvertrouwen en eigendunk groter is dan hun empathisch vermogen. Wens me sterkte, want ik denk dat ik het nodig heb.

Voor diegene die niet precies weten waar woke voor staat, een korte uitleg. Pakweg 100 jaar geleden waarschuwden donkere mensen in de VS elkaar als ze racistisch werden behandeld door te zeggen: “Are you woke?” (ben je wakker?). Het is de laatste jaren (ook door Black Live Matters) weer heel actueel, ook in Nederland. De anti-zwarte Piet beweging is daar het beste voorbeeld van. Maar steeds vaker gebruiken BWM-ers de term om te waarschuwen voor politiek over-correct gedrag. Simpel gezegd, door te beweren dat we veel te ver gaan, wordt de term woke vooral gebruikt om angst te zaaien. Poetin zou er trots op zijn, zo’n staaltje van omdraaien van de werkelijkheid.

Sommige zaken hebben niets met woke te maken, maar meer met de daaruit voortvloeiende Me Too-beweging. Afgelopen week won Johnny Depp de rechtszaak tegen zijn ex, Amber Heard. Het was een zeldzame en gênante vertoning. Een zuipende en snuivende koekwous vocht een publieke ruzie uit met een hysterische en neurotische golddigger. Ik denk dat Jack Sparrow haar best wel eens een tikkie heeft gegeven, als hij een drol in zijn bed vond… (dit verzin ik niet). Kortom, typisch Amerikaans spektakel à la OJ Simpson.

Na afloop beweerde troelewap Amber dat het een nederlaag was voor alle vrouwen, omdat geweld tegen vrouwen nu niet serieus werd genomen. Morsige Jack Sparrow zei juist dat hij nu niet als wifebeater bekend stond en werd terstond het boegbeeld van de BWM-ers: fight back against the bitches. Heard werd compleet afgeslacht in de pers en publieke opinie. Rechts en conservatief Amerika mobiliseerde al hun power om een keihard statement te maken: wij zijn de baas. Of zoals Donald Trump zou zeggen: ‘grab them by the pussy!’

Het akkefietje met de kaars van Johan Derksen zit in hetzelfde spectrum. Domme, belachelijke opmerking waar je je voor kapot zou moeten schamen, ook ik als BWM-er. Dus als Snor gewoon excuus aanbieden, zeggen dat het niet echt gebeurd is en klaar. Maar dan worden we woke in Nederland. Er staan mensen op die eindelijk weer eens bij talkshows mogen opdraven om hun ingekakte carrière een nieuwe impuls te geven

Ook zijn er bedrijven die goud hebben verdiend met reclame rondom het klets-programmaatje van de Snor, maar zich dan ineens huichelachtig terug trekken. Als je ballen had gehad, had je óf geen reclame gemaakt rond het programma óf nu gewoon je poot stijf gehouden. Het is het vervolg op de woke beweging > de cancel cultuur. Shamen en blamen. Alle boosdoeners op het schavot. Publiekelijk terecht stellen. Verbaal stenigen. Het is volkomen terecht dat het Openbaar Ministerie de aanklacht tegen de Snor heeft ingetrokken. Ga wat nuttigs doen; wiethokken opruimen of zo. Staatssteun aan KLM onderzoeken. Verantwoordelijken van de toeslag-affaire oppakken.

Het grotere beeld is dat we steeds meer geëmancipeerd raken. Salaris-ongelijkheid (M/V) wordt niet meer geaccepteerd, machtsmisbruik (vooral een BWM-gewoonte) aangepakt, ongewenst seksueel gedrag (ook een BWM-monopolie) zoals bij the Voice niet meer gepikt. Onder welke noemer we het ook laten vallen (Woke, Me Too, Cancel Culture): volkomen terecht. Aanpakken en oplossen.

En dat brengt mij bij de finale uitsmijter van vandaag: de nieuwe Spaanse wet waarin het recht op ziekteverlof bij menstruatieklachten is vastgelegd. Iedereen ontplofte; BELACHELIJK! Er was zelfs iemand die in het Twitter-riool schreef: ‘dan heb ik elke maand ook recht op 3 vrije dagen als ik moet dealen met hoofdpijn, heftige emoties en onredelijk gedrag van mijn eega. Hij noemde het Pik-Straf, om heel andere redenen dan ik jullie hier wel eens verteld heb…

Ik zie m.b.t. die Spaanse wet eerlijk gezegd het verschil niet met normaal ziekteverzuim. Ik heb maar 6 (van de 70) dames die nog in aanmerking zouden komen voor dit verlof, de rest zit meer in de categorie Overgang en AWBDP (Alles Wat Beweegt Doet Pijn). Ziek is ziek. Dat is misschien heel woke, maar vooral Hollandse realiteit. En aan cancellen kom ik helemaal niet toe.

Één van de basisbehoefte voor de mens is water. Ons menselijk lichaam bestaat er voor 60% uit. Alhoewel ik denk dat Gordon dichtbij de 90% komt en de laatste 10% bij hem in zijn darmkanaal opgehoopt zit. We openen de kraan en drinken eruit. Het is een onderschatte Westerse luxe, die zeker niet overal geldt.

In Spanje is het kraanwater wel drinkbaar, maar voor Noord-Europeanen niet te naggelen. Door het vele chloor en de ijzerhoudende smaak gebruikt bijna iedereen flessen water om de dorst te lessen. Jarenlang sleepten mijn peetouders Ria en José na het weekend vanaf hun weekendboerderij Can Berenguer een hele auto vol met jerrycans bergwater mee naar Barcelona.

Onze wijk is in de jaren 80 aangelegd. En zoals het toen ging, vond er geen nette aanbesteding plaats om te bepalen wie de Openbare Werken mocht verzorgen. De lokale aannemer mocht de wegen aanleggen, stroom kwam verplicht van de nationale reus Endesa en het leveren van water werd gegund aan het bedrijf Rec Madral. Die hadden het diepst in de lokale politiek geïnvesteerd. Menig burgemeester werd gekozen door de steekpenningen van dit soort bedrijven of omdat de directeur een broer van de zwager van de burgemeester was.  

Dat vinden wij in Nld.misschien raar, maar zo ging het altijd in Spanje en vaak nog steeds. Een voorbeeld: in de Raad van Toezicht van Endesa zit de oud-premier Aznar van Spanje en die heeft er tot 2021 voor gezorgd dat je een toeslag moest betalen op de zonnepanelen (i.p.v. subsidie krijgen), omdat gratis stroom opwekken ten koste ging van deze stroomgigant. Ze hebben in Spanje een mooi woord voor: manejar. Vrij vertaald: dingen naar je hand zetten/ritselen. Ik maak er gebruik van als het kan, want alles gaat dan sneller.

Toen wij in 2005 Rosamar kochten, waren we van het water afgesloten. De oude eigenaar Xavi had van mij geld gekregen om de achterstand te betalen, maar was waarschijnlijk lekker gaan uiteten. Voor Rec Madral maakte het niet uit. Niet betaald-geen water. Dezelfde dag had ik na het betalen weer water en de volgende dag had ik, na een ‘bezoekje’ aan de werkplaats van Xavi, ook het geld terug. Ik laat de details achterwege, maar hij nam na mijn ‘vermaning’ de juiste beslissing en tikte meteen af.

De afgelopen 15 jaar was het kraanwater een bron van ergernis. Er was altijd te weinig druk om de tuin te sproeien. Heel vaak donkerbruin water waardoor je viezer onder de douche vandaan kwam dan je eronder ging. Ik heb eens halverwege het vullen van het zwembad de vieze watermeuk er weer uit laten lopen en een vrachtwagen met schoon water besteld. De rekening werd nooit minder, want leidingwater is duur in Spanje. Vier jaar geleden waren de wateranalyses zo slecht, dat er op landelijke TV een reportage was over het slechtste water van Spanje in… Maçanet de la Selva.

De nieuwe burgemeester Natalia is 30 jaar oud, gaat geen obstakels uit de weg en had aangekondigd de waterchantage van Rec Madral aan te pakken. De afgelopen twee jaar is alles in gang gezet, zodat de gemeente zelf het beheer over zou nemen. De watermaffia haalde alle trucs uit de kast om te saboteren en dat leidde vorige week tot een bizarre situatie die wij in Nederland niet kunnen voorstellen. Onder het excuus van kapotte pompen werd de boel plat gelegd en was er twee dagen geen water. Natalia en haar equipe waren furieus, weigerden te capituleren of Spaanse wijn bij het water te doen. Met behulp van politie en het regionale wateragentschap werden de pomphuizen opengebroken en de stilgezette pompen weer in werking gezet. Het pruttelde nog wel een beetje okergeel water, maar kleine dingen houd je toch. Met nieuwe sloten op pomphuizen is de gemeente nu zelf onze waterleverancier. Nog geen idee hoe ze de aankomende maanden gaan berekenen wat ik moet betalen.

Misschien is deze lokale Spaanse oplossing wel een voorbode van een grotere herstelactie. Onder het mom van marktwerking hebben we vooral in Nederland veel publieke diensten uitbesteed aan commerciële aanbieders. Die goud beloven en kosten, maar roestmetaal leveren. Voorbeelden genoeg: de ziektekostenreuzen. De stroomboeren. De Spoorwegen. We hebben vooral water naar de zee gedragen. Zal ik ze een keertje gaan ‘bezoeken’?